Jólalög - textar
Hér er að finna flest alla jólalagatexta á Íslenskum jólum.
Listinn er langur og ef þú veist hvað lagið heitir eða setningu úr því notaðu þá þessa aðferð.
Haltu inni Ctrl og ýtu á F ,nú opnast gluggi og þú skrifar í hann sem tekur þig að textanum.
Haltu inni Ctrl og ýtu á F ,nú opnast gluggi og þú skrifar í hann sem tekur þig að textanum.
Aðfangadagskvöld
Nú er Gunna á nýju skónum,
nú eru að koma jól.
Siggi er á síðum buxum,
Solla á bláum kjól.
Mamma er enn í eldhúsinu
eitthvað að fást við mat.
Indæla steik hún er að færa
upp á stærðar fat.
Pabbi enn í ógnarbasli
á með flibbann sinn.
„Fljótur, Siggi, finndu snöggvast
flibbahnappinn minn“.
Kisu er eitthvað órótt líka,
út fer brokkandi.
Ilmurinn úr eldhúsinu
er svo lokkandi.
Á borðinu ótal bögglar standa,
bannað að gægjast í.
Kæru vinir, ósköp erfitt ,
er að hlýða því.
Jólatréð í stofu stendur,
stjörnuna glampar á.
Kertin standa á grænum greinum,
gul og rauð og blá.
Loksins hringja kirkjuklukkur,
kvöldsins helgi inn.
á aftansöng í útvarpinu,
allir hlusta um sinn.
Mamma ber nú mat á borð
og mjallahvítan dúk,
hún hefur líka sett upp svuntu,
sem er hvít og mjúk.
Nú er komin stóra stundin,
staðið borðum frá,
nú á að fara að kveikja á kertum,
kætast börnin smá.
Ungir og gamlir ganga kringum,
græna jólatréð.
dansa og syngja kátir krakkar,
kisu langar með.
Leikföng glitra, ljósin titra,
ljómar stofan öll,
klukkur hringja, krakkar syngja
kvæði og lögin snjöll.
Stelpurnar fá stórar brúður,
strákurinn skíðin hál,
konan brjóstnál, karlinn vindla,
kisa mjólkurskál.
Síðan eftir söng og gleði
sofna allir rótt,
það er venja að láta ljósin
loga á jólanótt.
Ragnar Jóhannesson
Hvít jól
Ég man þau jólin, mild og góð
er mjallhvít jörð í ljóma stóð,
stöfum stjörnum bláum,
frá himni háum,
í fjarska kirkjuklukknahljóm.
Ég man þau jól, hinn milda frið
á mínum jólakortum bið
að æfinlega eignist þið
heiða daga, helgan jólafrið.
Stefán Jónsson
Ég sá mömmu kyssa jólasvein
Ég sá mömmu kyssa jólasvein,
við jólatréð í stofunni í gær.
Ég læddist létt á tá
til að líta gjafir á,
hún hélt ég væri steinsofandi
Stínu dúkku hjá,
og ég sá mömmu kitla jólasvein
og jólasveinnin út um skeggið hlær.
Já sá hefði hlegið með
hann faðir minn hefði' hann séð
mömmu kyssa jólasvein í gær.
Hinrik Bjarnason
Gefðu mér gott í skóinn
Gefðu mér gott í skóinn
góði jólasveinn í nótt.
Úti þú arkar snjóinn,
inni sef ég vært og rótt.
Góði, þú mátt ei gleyma
glugganum er sef ég hjá.
Dásamlegt er að dreyma
um dótið sem ég fæ þér frá.
Góði sveinki gættu' að skó
gluggakistunni' á,
og þú mátt ei arka hjá
án þess að setja neitt í þá.
Gefðu mér eitthvert glingur
góði jólasveinn í nótt.
Meðan þú söngva syngur
sef ég bæði vært og rótt.
Gefðu mér gott í skóinn
góði jólasveinn í nótt.
Úti þú arkar snjóinn,
inni sef ég vært og rótt.
Góði, þú mátt ei gleyma
glugganum er sef ég hjá.
Dásamlegt er að dreyma
um dótið sem ég fæ þér frá.
Ó, hve skelfing yrði' ég kát
ef þú gæfir mér
ein dúkku, ígulker
eða bara hvað sem er.
Gefðu mér eitthvert glingur
góði jólasveinn í nótt.
Meðan þú söngva syngur
sef ég bæði vært og rótt.
Heims um ból
Heims um ból, helg eru jól,
signuð mær son Guðs ól,
frelsun mannanna, frelsisins lind,
frumglæði ljóssins, en gjörvöll mannkind
"meinvill í myrkrunum lá" .
Heimi í hátíð er ný,
himneskt ljós lýsir ský,
liggur í jötunni lávarður heims,
lifandi brunnur hins andlega seims,
"konungur lífs vors og ljós" .
Heyra má himnum í frá
englasöng: Allelúja.
Friður á jörðu því faðirinn er
fús þeim að líkna, sem tilreiðir sér
"samastað syninum hjá ".
Sveinbjörn Egilsson
Hvít jól
Ég man þau jólin, mild og góð
er mjallhvít jörð í ljóma stóð,
stöfum stjörnum bláum,
frá himni háum,
í fjarska kirkjuklukknahljóm.
Ég man þau jól, hinn milda frið
á mínum jólakortum bið
að æfinlega eignist þið
heiða daga, helgan jólafrið.
Stefán Jónsson
Bráðum koma blessuð jólin
Bráðum koma blessuð jólin
börnin fara að hlakka til.
Allir fá þá eitthvað fallegt
í það minnsta kerti´ og spil.
Hvað það verður veit nú enginn,
vandi er um slíkt að spá.
En eitt er víst að alltaf verður
ákaflega gaman þá.
Máske þú fáir menn úr tini,
máske líka þetta kver.
Við skulum bíða og sjá hvað setur
seinna vitnast hvernig fer.
En ef þú skyldir eignast kverið,
ætlar það að biðja þig
að fletta hægt og fara alltaf
fjarskalega vel með sig.
Jóhannes úr Kötlum
Það á að gefa börnum brauð
Það á að gefa börnum brauð
að bíta í á jólunum,
kertaljós og klæðin rauð,
svo komist þau úr bólunum,.
Væna flís af feitum sauð,
sem fjalla gekk á hólunum.
Nú er hún gamla Grýla dauð,
gafst hún upp á rólunum.
Ég sá mömmu kyssa jólasvein
Ég sá mömmu kyssa jólasvein,
við jólatréð í stofunni í gær.
Ég læddist létt á tá
til að líta gjafir á,
hún hélt ég væri steinsofandi
Stínu dúkku hjá,
og ég sá mömmu kitla jólasvein
og jólasveinnin út um skeggið hlær.
Já sá hefði hlegið með
hann faðir minn hefði' hann séð
mömmu kyssa jólasvein í gær.
Hinrik Bjarnason
Jólin alls staðar
Jólin, jólin alls staðar
með jólagleði og gjafirnar.
Börnin stóreyg standa hjá
og stara jólaljósin á.
Jólaklukka boðskap ber
um bjarta framtíð handa þér
og brátt á himni hækkar sól,
við höldum heilög jól.
Jóhanna G. Erlingsson
Þá nýfæddur Jesús
Þá nýfæddur Jesús í Jötunni lá
á jólunum fyrstu var dýrðlegt að sjá,
þá sveimuðu englar frá himninum hans
því hann var nú fæddur í líkingu manns.
Þeir sungu „hallelúja“ með hátíðarbrag,
„nú hlotnast guðsbörnum friður í dag“,
og fagnandi hirðarnir fengu að sjá
hvar frelsarinn okkar í jötunni lá.
Ég bið þig, ó Drottinn, að dvelja mér hjá,
að dýrðina þína ég fái að sjá,
ó blessa þú, Jesú, öll börnin þín hér,
að búa þau fái á himnum með þér.
Björgvin Jörgensson
Jólasveinar ganga um gólf
Jólasveinar ganga um gólf
með gildan staf í hendi,
móðir þeirra sópar gólf
og flengir þá með vendi.
Uppi’ á stól stendur mín kanna,
níu nóttum fyrir jól
þá kem ég til manna.
Jólasveinar ganga um gátt
með gildan staf í hendi.
Móðir þeirra hrín við hátt
og hýðir þá með vendi.
Uppi’ á stól stendur mín kanna,
níu nóttum fyrir jól
þá kem ég til manna.
Þjóðvísur
Guðs kristni í heimi
Guðs kristni í heimi, krjúp við jötu lága.
Sjá konungur englanna fæddur er.
Himnar og heimar lát lofgjörð hljóma.
Ó, dýrð í hæstu hæðum.
Ó, dýrð í hæstu hæðum.
Guðs heilagi sonur, ó dýrð sé þér.
Hann ljós er af ljósi, Guð af sönnum Guði,
einn getinn, ei skapaður, sonur er.
Orðið varð hold í hreinnar meyjar skauti.
Ó, dýrð í hæstu hæðum.
Ó, dýrð í hæstu hæðum.
Guðs heilagi sonur, ó dýrð sé þér.
Sjá himnarnir opnast. Hverfur nætursorti,
og himneskan ljóma af stjörnu ber.
Heilagan lofsöng himinhvolfin óma.
Ó, dýrð í hæstu hæðum.
Ó, dýrð í hæstu hæðum.
Guðs heilagi sonur, ó dýrð sé þér.
Á Betlehemsvöllum hirðar gættu hjarðar.
Guðs heilagur engill þeim fregn þá ber.
Fæddur í dag er frelsari vor Kristur.
Ó, dýrð í hæstu hæðum.
Ó, dýrð í hæstu hæðum.
Guðs heilagi sonur, ó dýrð sé þér.
Já, dýrð sé í hæðum Drottni, Guði vorum,
og dýrð sé hanns syni, er fæddur er.
Lofsöngvar hljómi. - Himinhvolfin ómi:
Ó, dýrð í hæstu hæðum.
Ó, dýrð í hæstu hæðum.
Guðs heilagi sonur, ó dýrð sé þér.
Valdimar Snævarr
Jólasveinninn minn
Jólasveinninn minn jólasveinninn minn
ætlar að koma í dag
með poka af gjöfum og segja sögur
og syngja jólalag.
Það verður gaman þegar hann kemur
þá svo hátíðlegt er.
Jólasveinninn minn, káti karlinn minn
kemur með jólin með sér.
Jólasveinninn minn, jólasveinninn minn
ætlar að koma í kvöld.
Ofan af fjöllum með ærslum og köllum
hann arkar um um holtin köld.
Hann er svo góður og blíður við börnin,
bæði fátæk og rík.
Enginn lendir í jólakettinum,
allir fá nýja flík.
Jólasveinninn minn, jólasveinninn minn
arkar um holtin köld,
af því að litla jólabarnið
á afmæli í kvöld.
Ró í hjarta, frið og fögnuð
flestir öðlast þá.
Jólasveinninn minn, komdu karlinn minn,
kætast þá börnin smá.
Ómar Ragnarsson
Gleðileg jól
Gleðileg jól, nú gjörvöll látum hljóma,
gleðileg jól, um alla helgidóma.
Frelsari vor nú fæddur er á jörðu,
friðarins Guð (þú mikli), friðarins Guð.
Lýs stjarn fjöld á ljóssins soninn bjarta.
Ljómar nú kvöld, og sæla’ í hverju hjarta.
Þökkum í bæn því Guð oss öllum gefur
gleðileg jól (oss öllum), gleðileg jól.
Margrét Ólafsdóttir
Gekk ég yfir sjó og land
Gekk ég yfir sjó og land
og hitti þar einn gamlan mann,
spurði hann og sagði svo:
„Hvar áttu heima?“
„Ég á heima á Klapplandi, Klapplandi,
Klapplandi.
Ég á heima á Klapplandi,
Klapplandinu góða.“
(Stapplandi, Grátlandi, Hlælandi,Hvísllandi og Íslandi).
Á jólunum er gleði og gaman
:/: Á jólunum er gleði og gaman,
fúm, fúm, fúm :/:
:/:Þá koma allir krakkar með
í kringum jólatréð.
Þá mun ríkja gleði og gaman,
allir hlæja og syngja saman
fúm, fúm, fúm! :/:
:/: Og jólasveinn með sekk á baki
fúm, fúm, fúm :/:
:/:hann gægist inn um gættina
á góðu krakkana.
Þá mun ríkja gleði og gaman,
allir hlæja og syngja saman
fúm, fúm, fúm! :/:
:/: Á jólunum er gleði og gaman
fúm, fúm, fúm :/:
:/:Þá klingja allar klukkur við
og kalla á gleði og frið.
Þá mun ríkja gleði og gaman,
allir hlæja og syngja saman
fúm, fúm, fúm! :/:
Friðrik Guðni Þórleifsson
Í skóginum stóð kofi einn
Í skóginum stóð kofi einn,
sat við gluggann jólasveinn.
Þá kom lítið héraskinn
sem vildi komast inn.
„Jólasveinn, ég treysti á þig,
veiðimaður skýtur mig!“
„Komdu litla héraskinn,
því ég er vinur þinn.“
Hátíð í bæ
Ljósadýrð loftin gyllir
lítið hús yndi fyllir
og hugurinn heimleiðis leitar því æ
man ég þá er hátíð var í bæ.
Ungan dreng ljósin laða,
litla snót geislum baðar.
Ég man það svo lengi sem lifað ég fæ,
lífið þá er hátíð var í bæ.
Hann fékk bók, en hún fékk nál og tvinna,
hönd í hönd þau leiddust kát og rjóð.
Sælli börn nú sjaldgæft er að finna,
ég syng um þau mitt allra besta ljóð.
Söngur dvín svefninn hvetur,
systkin tvö geta ei betur,
en sofna hjá mömmu, ég man þetta æ,
man það þá er hátíð var í bæ.
Ólafur Gaukur
Þrettán dagar jóla
(Athugið að á eftir hverri vísu bætist við feitletraði textinn í vísunum á undan,
þ.e. textinn er þá lesinn upp á við.)
1. Á jóladaginn fyrsta hann Jónas færði mér
einn talandi páfugl á grein.
---------------------------------------
(og einn talandi páfugl á grein.)
2. Á jóladaginn annan hann Jónas færði mér
tvær dúfur til,
3. Á jóladaginn þriðja hann Jónas færði mér
þrjú spök hænsn,
4. Á jóladaginn fjórða hann Jónas færði mér
fjögur nautin feit,
5. Á jóladaginn fimmta hann Jónas færði mér
fimmfaldan hring,
6. Á jóladaginn sjötta hann Jónas færði mér
sex þýða þresti,
7. Á jóladaginn sjöunda hann Jónas færði mér
sjö hvíta svani,
8. Á jóladaginn áttunda hann Jónas færði mér
átta kýr með klöfum,
9. Á jóladaginn níunda hann Jónas færði mér
níu skip í naustum,
10. Á jóladaginn tíunda hann Jónas færði mér
tíu hús á torgi,
11. Á jóladaginn ellefta hann Jónas færði mér
ellefu hallir álfa,
12. Á jóladaginn tólfta hann Jónas færði mér
tólf lindir tærar,
13. Á jóladaginn þrettánda hann Jónas færði mér
þrettán hesta þæga,
Hinrik Bjarnason
Jólasveinar einn og átta
Jólasveinar einn og átta,
ofan komu af fjöllunum,
í fyrrakvöld þeir fóru að hátta,
fundu hann Jón á Völlunum.
Andrés stóð þar utan gátta,
það átti að færa hann tröllunum.
Þá var hringt í Hólakirkju
öllum jólabjöllunum.
Þjóðvísa
Frá borg er nefnist Betlehem
Frá borg er nefnist Betlehem
kom boðskapur svo hljótt
er fátæk móðir, ferðamædd,
í fjárhúsi tók sótt.
Hún fæddi þar sinn fyrsta son
þá fyrstu jólanótt.
Vér boðum þér fögnuð og frið,
fögnuð og frið.
Vér boðum þér fögnuð og frið.
Á hæðum gættu hirðar fjár
og heyrðu fögur hljóð
er herskaranna himnakór
söng hallelújaóð.
Með fögnuði hin fyrstu jól
þeir fluttu sigurljóð.
Vér boðum þér fögnuð og frið,
fögnuð og frið.
Vér boðum þér fögnuð og frið.
Hinrik Bjarnason
Fögur er foldin
Fögur er foldin,
heiður er Guðs himinn,
indæl pílagríms ævigöng.
Fram, fram um víða
veröld og gistum
í Paradís með sigursöng.
Kynslóðir koma,
kynslóðir fara,
allar sömu ævigöng.
Gleymist þó aldrei
eilífa lagið
við pílagrímsins gleðisöng.
Fjárhirðum fluttu
fyrst þann söng Guðs englar,
unaðssöng , er aldrei þver:
Friður á foldu,
fagna þú, maður,
frelsari heimsins fæddur er.
Matthías Jochumsson
Klukkurnar
Klukkurnar dinga-linga-ling,
klingja um jól.
Börnin safnast saman,
sungin jólavísa,
komið er að kveldi,
kertin jóla lýsa.
Klukkurnar dinga-linga-ling
klinga um jól.
Klukkurnar dinga-linga-ling
klingja um jól.
Loftið fyllist friði,
fagra heyrum óma,
inn um opinn gluggann
allar klukkur hljóma.
Klukkurnar dinga-linga-ling
klinga um jól.
Ólafur Gaukur
Í Betlehem
Í Betlehem er :/: barn oss fætt:/:
Því fagni gjörvöll Adamsætt.
:/: Hallelúja :/:
Það barn oss fæddi :/: fátæk mær :/:
Hann er þó dýrðar Drottinn skær.
:/: Hallelúja :/:
Hann var í jötu :/:lagður lágt :/:
en ríkir þó á himnum hátt.
:/: Hallelúja :/:
Hann vegsömuðu :/: vitringar :/:
hann tigna himins herskarar.
:/: Hallelúja :/:
Hann boðar frelsi' og :/: frið á jörð :/:
og blessun Drottins barnahjörð
:/: Hallelúja :/:
Vér undir tökum :/: englasöng :/:
og nú finst oss ei nóttin löng.
:/: Hallelúja :/:
Vér fögnum komu :/: Frelsarans :/:
vér erum systkin orðin hans.
:/: Hallelúja :/:
Hvert fátækt hreysi :/: höll nú er :/:
Því Guð er sjálfur gestur hér.
:/: Hallelúja :/:
Í myrkrum ljómar :/: lífsins sól :/:
Þér, Guð sé lof fyrir gleðileg jól.
:/: Hallelúja :/:
Valdimar Briem
Snæfinnur snjókarl
Snæfinnur snjókarl
var með snjáðan pípuhatt,
gekk í gömlum skóm
og með grófum róm
gat hann talað, rétt og hratt.
Snæfinnur snjókarl,
bara sniðugt ævintýr,
segja margir menn, en við munum enn
hve hann mildur var og hýr.
En galdrar voru geymdir
í gömlu skónum hans;
er fékk hann þá á fætur sér
fór hann óðara í dans.
Já, Snæfinnur snjókarl,
hann var snar að lifna við,
og í leik sér brá æði léttur þá,
uns hann leit í sólskinið.
Snæfinnur snjókarl
snéri kolli himins til,
og hann sagði um leið:
„Nú er sólin heið
og ég soðna, hér um bil.“
Undir sig tók hann
alveg feiknamikið stökk,
og á kolasóp inn í krakkahóp
karlinn allt í einu hrökk.
Svo hljóp hann einn,
-var ekki seinn-
alveg niðu’r á torg,
með sæg af börnum söng hann lag,
bæði í sveit og höfuðborg.
Já, Snæfinnur snjókarl
allt í snatri þetta vann,
því að yfir skein árdagssólin hrein
og hún var að bræða hann.
Hinrik Bjarnason
Litla Jólabarn
Jólaklukkur klingja,
kalda vetrarnótt.
Börnin sálma syngja
sætt og ofurhljótt.
Englaraddir óma
yfir freðna jörð.
Jólaljósin ljóma
lýsa upp myrkan svörð.
Litla jólabarn, litla jólabarn
ljómi þinn stafar geislum
ís og hjarn.
Indæl ásýnd þín
yfir heimi skín,
litla saklausa jólabarn.
Ljúft við vöggu lága
lofum við þig nú.
Undrið ofursmáa
eflir von og trú.
Veikt og vesælt alið
varnarlaust og smátt,
en fjöregg er þér falið
framtíð heims þú átt.
Litla jólabarn.........
Er þú hlærð og hjalar,
hrærist sála mín.
Helga tungu tala
tærblá augu þín.
Litla brosið bjarta
boðskap flytur enn.
Sigrar myrkrið svarta
sættir alla menn.
Litla jólabarn..........
Ómar Ragnarsson
Aðventan
Við kveikjum einu kerti á,
hans koma nálgast fer,
sem fyrstu jól í jötu lá
og Jesúbarnið er.
Við kveikjum tveimur kertum á
og komu bíðum hans.
Því Drottinn sjálfur soninn þá
mun senda’ í líking manns.
Við kveikjum þremur kertum á
því konungs beðið er,
þótt Jesús sjálfur jötu’ og strá
á jólum kysi sér.
Við kveikjum fjórum kertum á;
brátt kemur gesturinn
og allar þjóðir þurfa’ að sjá
að það er frelsarinn.
Lilja Kristjánsdóttir
Aðfangadagskvöld
Nú er Gunna á nýju skónum,
nú eru að koma jól.
Siggi er á síðum buxum,
Solla á bláum kjól.
Mamma er enn í eldhúsinu
eitthvað að fást við mat.
Indæla steik hún er að færa
upp á stærðar fat.
Pabbi enn í ógnarbasli
á með flibbann sinn.
„Fljótur, Siggi, finndu snöggvast
flibbahnappinn minn“.
Kisu er eitthvað órótt líka,
út fer brokkandi.
Ilmurinn úr eldhúsinu
er svo lokkandi.
Á borðinu ótal bögglar standa,
bannað að gægjast í.
Kæru vinir, ósköp erfitt ,
er að hlýða því.
Jólatréð í stofu stendur,
stjörnuna glampar á.
Kertin standa á grænum greinum,
gul og rauð og blá.
Loksins hringja kirkjuklukkur,
kvöldsins helgi inn.
á aftansöng í útvarpinu,
allir hlusta um sinn.
Mamma ber nú mat á borð
og mjallahvítan dúk,
hún hefur líka sett upp svuntu,
sem er hvít og mjúk.
Nú er komin stóra stundin,
staðið borðum frá,
nú á að fara að kveikja á kertum,
kætast börnin smá.
Ungir og gamlir ganga kringum,
græna jólatréð.
dansa og syngja kátir krakkar,
kisu langar með.
Leikföng glitra, ljósin titra,
ljómar stofan öll,
klukkur hringja, krakkar syngja
kvæði og lögin snjöll.
Stelpurnar fá stórar brúður,
strákurinn skíðin hál,
konan brjóstnál, karlinn vindla,
kisa mjólkurskál.
Síðan eftir söng og gleði
sofna allir rótt,
það er venja að láta ljósin
loga á jólanótt.
Ragnar Jóhannesson
Adam átti syni sjö
Adam átti syni sjö,
sjö syni átti Adam.
Adam elskaði alla þá
og allir elskuðu Adam.
Hann sáði, hann sáði,
hann klappaði saman lófunum,
stappaði niður fótunum,
ruggaði sér í lendunum
og sneri sér í hring.
Göngum við í kringum
Göngum við í kringum einiberjarunn,
einiberjarunn, einiberjarunn.
Göngum við í kringum einiberjarunn,
snemma á mánudagsmorgni.
Svona gerum við er við þvoum okkar þvott,
þvoum okkar þvott, þvoum okkar þvott,
svona gerum við þegar við þvoum okkar þvott,
snemma á mánudagsmorgni.
Snemma á Þriðjudagsmorgni: Vindum okkar þvott
Snemma á Miðvikudagsmorgni: Hengjum okkar þvott
Snemma á Fimmtudagsmorgni: Teygjum okkar þvott
Snemma á Föstudagsmorgni: Straujum okkar þvott
Snemma á Laugardagsmorgni: Skúrum okkar gólf
Snemma á Sunnudagsmorgni: Greiðum okkar hár
Seint á Sunnudagsmorgni: Göngum kirkjugólf
Kemur hvað mælt var
Kemur hvað mælt var við mannkyn fram:
Móðir leggur barn í hálm.
Englar allt um kring
hefja sætan söng,
flytja þakkargjörð,
boða frið á jörð.
Sveinninn sem hlýtur þar hvílu' í kró,
hverjum Drottni' er æðri þó.
Englar allt um kring
hefja sætan söng,
flytja þakkargjörð,
boða frið á jörð.
Reisir sú barnshönd, sem ritað er,
ríki Guðs í heimi hér.
Englar allt um kring
hefja sætan söng,
flytja þakkargjörð,
boða frið á jörð.
Þorsteinn Valdimarsson
Hátíð fer að höndum ein
Hátíð fer að höndum ein,
hana vér allir prýðum.
Lýðurinn tendri ljósin hrein,
líður að tíðum,
líður að helgum tíðum.
Gerast mun nú brautin bein,
bjart í geiminum víðum.
Ljómandi kerti' á lágri grein.
Líður að tíðum,
líður að helgum tíðum.
Sæl mun dilla, silkirein,
syninum, undurfríðum.
Leið ei verður þá lundin nein.
Líður að tíðum,
líður að helgum tíðum.
Jóhannes úr Kötlum
Jólasveinninn kemur í kvöld
Nú hlustum við öll svo hýrleg og sett,
ekki nein köll því áðan barst frétt:
Jólasveinninn kemur í kvöld!
Hann arkar um sveit og arkar í borg
og kynja margt veit um kæti og sorg.
Jólasveinninn kemur í kvöld!
Hann sér þig er þú sefur,
hann sér þig vöku í.
og góðum börnum gefur hann
svo gjafir, veistu' af því.
Nú hlustum við öll svo hýrleg og sett,
ekki nein köll því áðan barst frétt:
Jólasveinninn kemur í kvöld!
Með flautur úr tré og fiðlur í sekk,
bibbidíbe og bekkedíbekk.
Jólasveinninn kemur í kvöld!
Og brúður í kjól sem bleyta hvern stól,
flugvélar, skip og fínustu hjól.
Jólasveinninn kemur í kvöld!
Og engan þarf að hryggja
því allir verða með
er börnin fara' að byggja sér
bæ og þorp við jólatréð.
Hæ! Nú hlustum við öll svo hýrleg og sett,
ekki nein köll því áðan barst frétt:
Jólasveinninn kemur í kvöld.
Hinrik Bjarnason
Vöggusálmurinn
Sofðu, Jesús, sofðu rótt,
senn er nótt,
sæng við búum þér nú hljótt.
Þér við vöggum, vöggum, vöggum,
Þér við vöggum, vöggum, vöggum.
Hvíldu undir okkar sæng
eins og fugl við móður væng.
Maríubarn, ó, blunda nú,
blunda nú,
Blíðra drauma njótir þú.
Þér við vöggum, vöggum, vöggum,
Þér við vöggum, vöggum, vöggum.
Þér við fylgjum þína slóð
og þér við syngjum vögguljóð.
Hinrik Bjarnason
Jesús þú ert vort jólaljós
Jesús þú ert vort jólaljós,
um jólin ljómar þín stjarna.
Þér englarnir kveða himneskt hrós,
það hljómar og raust Guðs barna.
Skammdegismyrkrið skyggir svart,
þó skugga sjáum ei tóma.
Þú ljósið á hæðum, blítt og bjart,
þú berð oss svo fagran ljóma.
Jesús þú ert vort jólatré,
á jörðu plantaður varstu.
Þú ljómandi ávöxt lést í te
og lifandi greinar barstu.
Vetrarins frost þó hér sé hart
og hneppi lífið í dróma
þú kemur veð vorsins skrúð og skart
og skrýðir allt nýjum blóma.
Jesús, þú ert vor jólagjöf,
sem jafnan besta vér fáum.
Þú gefinn ert oss við ystu höf,
en einkum þó börnum smáum.
Brestur oss alla býsna margt.
Heyr barnavarirnar óma.
Þú gefur oss lífsins gullið bjart
því gleðinnar raddir hljóma.
Valdimar Briem
Svo fjarri í jötuSvo fjarri í jötu svo fagur að sjá
minn frelsari góður í heyinu lá
og stjörnurnar ljómuðu’ og lýstu þar inn
sem liggjandi í jötu svaf frelsari minn.
Og dýrin hann vakandi umkringdu öll
og umhverfið breyttist í skínandi höll.
Ó, ver hjá mér Drottinn og vak yfir mér
svo villist ég ekki í burtu frá þér.
Hannes Flosason
Jólin 1891Fullvel man ég fimmtíu ára sól,
fullvel meir en hálfrar aldar jól.
Man það fyrst er sviptur allri sút
sat ég barn með rauðan vasaklút.
Kertin brunnu bjart í lágum snúð,
bræður fjórir áttu ljósin prúð.
Mamma settist sjálf við okkar borð,
sjáið, ennþá man ég hennar orð:
„Þessa hátíð gefur okkur Guð,
Guð hann skapar allan lífsfögnuð,
án hans gæsku aldrei sprytti rós,
án hans náðar dæi sérhvert ljós.
Þessi ljós sem gleðja ykkar geð
Guð hefur kveikt svo dýrð hans gætuð séð.
Jólagleðin ljúfa lausnarans
leiðir okkur nú að jötu hans.“
Síðan hóf hún heilög sagnamál,
himnesk birta skein í okkar sál.
Aldrei skyn né skilningskraftur minn
skildi betur jólaboðskapinn.
Matthías Jochumsson
Ó, Jesúbarn blíttÓ, Jesúbarn blítt svo bjart og svo frítt
þitt ból er hvorki mjúkt né hlýtt.
Þú komst frá háum himnastól
með helgan frið og dýrðleg jól.
Ó, Jesúbarn blítt svo bjart og svo frítt.
Ó, Jesúbarn blítt svo bjart og svo frítt
þú bauðst mér gleðiefni nýtt.
Þinn föður á himnum ég einnig á
og ekkert mér framar granda má.
Ó, Jesúbarn blítt svo bjart og svo frítt.
Ó, Jesúbarn blítt svo bjart og svo frítt
þú bróðir minn ert og allt er nýtt.
Þú komst í heim með kærleik þinn,
þú komst með gleðiboðskapinn.
Ó, Jesúbarn blítt svo bjart og svo frítt
Margrét Jónsdóttir
Í dag er glatt í döprum hjörtumÍ dag er glatt í döprum hjörtum
því Drottins ljóma jól.
Úr niða myrkrum nætursvörtum
upp náðar rennur sól.
Er vetrar geisar stormur stríður
þá stendur hjá oss friðarengill blíður.
Og þegar ljósið dagsins dvín
:/: oss Drottins birta kringum skín. :/:
Oss öllum mikinn fögnuð flytur
sá friðarengill skær:
„Sá Guð er hæst á himni situr
er hér á jörð oss nær,
sá Guð, er ræður himni háum
hann hvílir nú í dýrastalli lágum,
sá Guð er öll á himins hnoss
:/: varð hold á jörð og býr með oss.“:/:
Ó, dýrð sé þér í hæstum hæðum,
er hingað komst á jörð.
Á meðan lifir líf í æðum
þig lofar öll þín hjörð.
Á meðan tungan má sig hræra,
á meðan hjartað nokkuð kann sig bæra,
hvert andartak, hvert æðarslag
:/: Guðs englar syngi dýrðarlag. :/:
Valdimar Briem
Hin fyrstu jólÞað dimmir og hljóðnar í Davíðsborg,
í dvala sig strætin þagga.
Í bæn hlýtur svölun brotleg sál
frá brunni himneskra dagga.
Öll jörðin er sveipuð jólasnjó
og jatan er ungbarns vagga.
Og stjarna skín gegnum skýjahjúp
með skærum lýsandi bjarma.
Og inn í fjárhúsið birtan berst
og barnið réttir út arma,
en móðirin, sælasti svanni heims
hún sefur með bros um hvarma.
Og hjarðmaður birtist, um húsið allt
ber höfga reykelsisangan.
Í huga flytur hann himni þökk
og hjalar við reifarstrangann.
Svo gerir hann krossmark, krýpur fram
og kyssir barnið á vangann.
Kristján frá Djúpalæk.
Frá ljósanna hásalFrá ljósanna hásal ljúfar stjörnur stara
og stafa um næturhúmið geislakrans.
Fylkingar engla létt um loftið fara
og ljúfir söngvar hljóma
um lífsins helgidóma,
um eilíft heilagt alveldi kærleikans.
Ó, heilaga stjarna rjúf þú voðans veldi
og varðaðu jarðarbarnsins myrka stig.
Ljósanna faðir lát á helgu kveldi
hvert fávíst hjarta finna
til friðar barna þinna.
Gef föllnum heimi ráð til að nálgast þig.
Jens Hermannsson
KlukknahreimKlukknahreim, klukknahreim
hljóma’ um fjöll og fell,
klukknahreim, klukknahreim
ber á bláskinssvell.
Stjarnan mín, stjarnan þínstafar geislum hjarn.
Gaman er að geta’ um jól
glaðst sem lítið barn.
Þótt ei sjái sól,
sveipar jarðarból
hug og hjarta manns
heilög birta’ um jól.
Mjöllin heið og hrein
hylur laut og stein.
Á labbi má þá löngum sjá
lítinn jólasvein.
Klukknahreim, klukknahreim......
Komið, komið með
kringum jólatréð.
Aldrei hef ég eins
augnaljóma séð.
Björn fær hlaupahjól,
Halla nýjan kjól.
Sigga brúðu sína við
syngur „Heims um ból“.
Klukknahreim, klukknahreim......
Hinn forni söngur fór um jörðHinn forni söngur fór um jörð
og fagnað var þá nótt
er englar höfðu himnum frá
í heim til manna sótt.
„Vér færum yður frið á jörð
og farsæld dægrin löng.“
En mannkind hlýddi hljóðlát á
þann hljóm af englasöng.
Um loftin myrk þeir liðu skjótt
og lýstu sína slóð,
en yfir jarðneskt blóð og böl
þá breiddist tónaflóð.
Um auðnir, fjöll og úthöf víð,
um ís og vötnin ströng
þar heyra mátti hátt og skýrt
þann hljóm af englasöng.
Hinrik Bjarnason
Á þeim langa vetri
Á þeim langa vetri
oft var frost og hríð,
fold í frera bundin,
fátt um veður blíð.
Ofan gaf þá snjó á snjó,
snjó ofan á snjó,
á þeim langa vetri
í eina tíð.
Af himnum prins var sendur
með hjálpræði til manns.
En voru trúir þegnar
í víðu ríki hans?
Á þeim langa vetri,
undir fjárhússvist,
í jötu fæddi María
Jesúm Krist.
Fráleitt má ég snauður
færa honum neitt.
Ef ég væri ríkur
allt væri það breytt,
og lærður gæti látið
lærdómsvitið sitt.
En eitt get ég þó gefið:
Gefið hjarta mitt.
Hinrik Bjarnason
Enn fagnar heimur
Enn fagnar heimur helgri nótt
á himni stjörnur skína rótt
og kertaljósin lýsa húm
á litlum kveik við barnsins rúm.
Og þjóðir gleyma þraut og sorg
við þrönga jötu' í Davíðs borg
og eygja bjarma enn af von. –
Þar er hann fæddur, mannsins son.
Því hann, sem braut ei brákað strá,
hann brýtur fjötra og virki há
og gerir frelsið lýðum ljóst
og leggur elsku þeim í brjóst.
Og þótt hans bíði þyrnikrans
og þeirra, er ganga í fótspor hans,
og sálir nísti hörmung hörð,
hans hugsjón mun þó sigra' á jörð.
Þorsteinn Valdimarsson
Friður friður frelsarans
Friður, friður frelsarans,
finni leið til sérhvers manns.
Yfir höf og yfir lönd
almáttug nær drottins hönd.
Hans er lífið, hans er sól,
hann á okkar björtu jól.
:/: Börn við erum börnin smá,
börn, sem Drottinn vakir hjá. :/:
Friður, friður fögur jól,
frelsarinn er vörn og skjól.
Verum örugg, verum trú,
verum glöð á jólum nú.
Veitum öðrum von og yl
vermum allt sem finnur til.
:/: Börn við erum börnin smá,
börn, sem Drottinn vakir hjá. :/:
Friður sé um fold og haf
friðarboðskap Jesús gaf.
Fátækur hann fæddur var,
faðir ljóssins þó hann var.
Ljóssins faðir, ljós þín skær
lýsi öllum nær og fjær.
:/: Börn við erum börnin smá,
börn, sem Drottinn vakir hjá. :/:
Ingólfur Jónsson frá Prestbakka
Hljóða nótt
Hljóða nótt, heilaga nótt.
Værð á fold, vaka tvö
Jósep og María jötuna við,
jól eru komin með himneskan frið.
:/:Fætt er hið blessaða barn. :/:
Hljóða nótt, heilaga nótt.
Hirðum fyrst heyrin kunn
gleðirík, fagnandi engilsins orð,
ómfögur berast frá himni á storð:
:/: Fæddur er frelsari þinn. :/:
Hljóða nótt, heilaga nótt.
Sonur guðs signir jörð.
Myrkrið það hopar við hækkandi dag
hvarvetna sungið er gleðinnar lag:
:/: Kristur er kominn í heim. :/:
Joseph Mohr – Sigurjón Guðjónsson
Meðan hirðarnir fátæku
Meðan hirðarnir fátæku hvíldust svo rótt,
sinnar hjarðar þeir gættu um kalda nótt,
þá kom engillinn sem fegursta boðskapinn bar
og hann birtist í söngnum er hljómaði þar.
Halelúja, halelúja,
fæddur er lausnari mannanna.
Þegar hirðarnir vakna þeir sáu þá sýn
hvar sindrandi leiftur í austrinu skín.
Var sem dagsbirtan sveipaði hauður og haf.
Það var himneska stjarnan sem birtuna gaf.
Halelúja, halelúja,
fæddur er lausnari mannanna.
Þessi stjarna, sem vitringum vísaði leið
til að vitja þess konungs sem heimurinn beið,
yfir Betlehemsvöllum hún benti þeim á
hvar barnið í fjárhúsajötunni lá.
Halelúja, halelúja,
fæddur er lausnari mannanna.
Inn til barnsins gengu vegmóðir vitringar
til að veita því tákn sinnar lotningar,
beygðu kné, en hjörtu þeirra af fögnuði full,
vildu færa því reykelsi, myrru og gull.
Halelúja, halelúja,
fæddur er lausnari mannanna.
Litla barnið, sem í jötu svo veikburða var,
hefur verið oss tilefni fagnaðar.
Látum hljóma þennan frelsis og fagnaðaróð
þar til friðurinn ríkir með sérhverri þjóð.
Halelúja, halelúja,
fæddur er lausnari mannanna.
Guðmundur Guðbrandsson
Jólin, jólin
Jólin jólin jólin koma brátt,
jólaskapið kemur smátt og smátt.
Snjórinn fellur flygsum í
nú fagna litlu börnin því.
Jólin jólin jólin koma brátt,
jólabörnin þvo sér hátt og lágt.
Klæðast fínu fötin í
og flétta hár og greiða.
Hæ hó og jólabjöllurnar
þær óma alls staðar
svo undur hljómfagrar.
Hæ hó og jólagjafirnar
þær eru undarlega lokkandi
svo óskaplega spennandi.
Hæ hó og jólasveinarnir
svo feikna fjörugir
og flestir gjafmildir.
Hæ hó og jólakökurnar
þær eru blátt áfram það besta sem ég fæ.
Ólafur Gaukur
Gleði og friðarjól
Út með illsku’ og hatur,
inn með gleði’ og frið,
taktu’ á móti jólunum
með Drottinn þér við hlið.
Víða’ er hart í heimi,
horfin friðar sól.
Það geta ekki allir haldið
gleði’ og friðarjól.
Mundu að þakka Guði
gjafir, frelsi’ og frið.
Þrautir, raunir náungans
víst koma okkur við.
Bráðum klukkur klingja,
kalla heims um ból,
vonandi þær hringja flestum
gleði’ og friðarjól.
Biðjum fyrir öllum þeim
sem eiga bágt og þjást.
Víða mætti vera meira’
um kærleika og ást.
Bráðum koma jólin,
bíða gjafirnar.
Út um allar byggðir
verða boðnar kræsingar,
en gleymum ekki Guði,
hann son sinn okkur fól.
Gleymum ekki’ að þakka
fyrir gleði’ og friðarjól.
Magnús Eiríksson
Jólaómar
Ó, hve allt er nú friðsælt
og óm um húsið ber.
Er það söngurinn sami, pabbi minn,
sem að syngur á vetri jólin inn?
Er það heilagt helgilag
er heyrðist fyrst þann dag
þegar frelsarinn fæddist okkar jörð?
Er það fjárhirða bæn og þakkargjörð?
Sonur, ég man þann óm frá æsku,
auðlegð þá féll mér í skaut.
Og síðan hann vakað í hug mér hefur
og huggað í angist og þraut.
Það er hinna helgimál
sem heillar barnsins sál,
ber um ókunna vegi veikan hljóm
eins og vindurinn hjali milt við blóm.
Ó, hve dýrlegt á dimmum vetri
dagsbrún í austri að sjá
og hlusta á englanna helgisöngva
hljóma – og jólagjafir fá.
Þegar hljóm að hjarta ber,
sem hlýjar mér og þér,
það er boð um að bráðum komi jól,
það er boð um að aftur hækki sól.
Að bráðum komi jól...........
Kristján frá Djúpalæk
Jólafriður
Nú kviknar stjörnum öllum á,
til okkar ljómann ber.
Við kveikjum einnig kertaljós
í kvöld er húma fer.
Þá tekur kyrrð í veröld völd,
þá verður hlýtt og bjart.
Og friður nær og fjær á jörð
er fegurst jólaskart.
Og börn fá marga góða gjöf
er gleður hjarta hvert.
En gleyma ei að þakka það
sem þó er mest um vert:
Að jólabarn í Betlehem
var borið þetta kvöld,
og flytur enn um frelsi boð
og frið á hverri öld.
Kristján frá Djúpalæk
Þegar englarnir syngja
Í baráttu lífsins, sem blekkingin á,
í búðir þú verður að hlaupa,
þú uppgefinn hugsar í einmana þrá
um allt sem þig langar að kaupa.
Ef veskið er tómt, finnst þér leiðin svo löng
og þig langar í þægilegt skjól.
Ef aðeins þú hlustar á englanna söng
rætist ósk þín um gleðileg jól.
Þú einmana maður, þú ættir þér von
ef aðeins þú kærleikann fyndir,
því alvaldið gaf þér sinn elskaða son
sem einn getur bælt þínar syndir.
Þú kallar á Guð þegar kreppan er löng,
þú vilt kaupa þér veraldlegt skjól.
Ef aðeins þú hlustar á englanna söng
rætist ósk þín um gleðileg jól.
Þú trúir í blindni á allt sem þú átt,
á allt sem þig langar að gera.
En jólin þau sýna á jákvæðan hátt
að Jesús hann kom til að vera.
Þú blessun munt hljóta þó að biðin sé löng
því það bíður þín fullkomið skjól.
Ef aðeins þú hlustar á englanna söng
rætist ósk þín um gleðileg jól.
Kristján Hreinsson
Af himnum ofan boðskap ber
Af himnum ofan boðskap ber
oss, börnum jarðar, englaher
Vér fögnum þeirri fregn í trú,
af fögnuð hjartans syngjum nú.
Í dag er heimi frelsi fætt,
er fær vor mein og harma bætt,
það barnið þekkjum blessað vér,
vor bróðir Jesús Kristur er.
Og oss til merkis er það sagt:
Í aumum reifum finnum lagt
það barn í jötu', er hefur heim
í hendi sér og ljóssins geim.
Því gleðjumst allir, góðir menn,
og göngum þangað allir senn,
þá jólagjöf, Guðs son, að sjá,
er sauða hirðar gleðjast hjá.
Æ, velkominn oss vertu þá,
er vorar syndir tókst þig á.
Oss, Jesús, kenn að þakka þér,
að þínir bræður urðum vér.
Ó, Guð, sem ráð á öllu átt,
hví ertu kominn hér svo lágt,
í tötrum lagður hart á hey,
sem hefðir dýrri bústað ei?
Þótt veröld öll sé víð og löng,
sú vaggan er þér samt of þröng
og þín ei verð, þótt væri' hún full
af vegsemd þeirri', er skín sem gull.
Svo hefur, Drottinn, þóknast þér,
og þá vilt speki kenna mér,
að heimsins auð og allt hans glys
þú eigi virðir meira' en fis.
Með gleðiraust og helgum hljóm
Með gleðiraust og helgum hljóm
þig herra Jesú Kristi
heiðri fagnandi og hvellum róm
hópur þinn endurleysti.
Úr himna dýrð þú ofan stést
á jörð til vor því sunginn best
sé þínu nafni sóminn.
Það von og fögnuð góðan gaf
gjörvallt mannkynið syndum af
að frelsa ertu kominn.
Það heyrast jólabjöllur
Það heyrast jólabjöllur
og o´n úr fjöllunum fer
flokkur af jólaköllum til að
gantast við krakkana hér.
Beint niður fjallahlíðar
þeir fara á skíðum með söng
og flestir krakkar bíða
með óþreyju síðkvöldin löng.
Svo dynja hlátrasköllin
svo hristast fjöllin af því
hópur af jólaköllum
eru´ að tygja sig ferðina í.
Það bíða spenntir krakkar
sem kátir hlakka svo til
því kannski berast pakkar
og gjafir um miðnæturbil.
Komdu fljótt, komdu fljótt,
kæri jólasveinn
Það kveða við hróp
og börnin litlu bíða´
í stórum hóp.
Komdu fljótt, komdu fljót,
kæri jólasveinn
er kallað á ný
Miklar annir eru á heimilinu allt á ferð
því að elda skal nú krásirnar af bestu gerð.
Bæði hangikjöt, steik og rjúpur
svo er rauðkál afbragðs gott
þykkur rúsínugrautur settur er í pott.
Og á jólatrénu loga skæru ljósin smá
þar í löngum röðum bæði fagurgræn og blá
nú er stundin er renna upp
og koma aðfangadagskvöld
Það heyrast jólabjöllur
og o´n úr fjöllunum fer
flokkur af jólaköllum til að
gantast við krakkana hér.
Beint niður fjallahlíðar
þeir fara á skíðum með söng
og flestir krakkar bíða
með óþreyju síðkvöldin löng.
Ólafur Gaukur
Syng barnahjörð
Syng, barnahjörð, syng Guði dýrð,
hann gaf sinn eigin son.
Bjóð honum heim, bú honum stað
með bæn og þakkargjörð,
með bæn og þakkargjörð,
með bæn og hjartans þakkargjörð.
Syng, foldardrótt, um frið á jörð
er gefa vill oss Guð.
Um lönd og höf, um loft og geim
allt lofi Drottins náð,
allt lofi Drottins náð,
allt lofi Drottins föður náð,
Hverf burt frá allri synd og sorg
og sæst við alla menn.
Guðs náðar lind, Guðs góði son
mun græða öll þín mein,
mun græða öll þín mein,
mun græða öll þín sár og mein.
Isaac Watts -Jóhann Hannesson
Rúdolf með rauða trýnið
Síglaðir jólasveinar
sleðum aka niður´ í byggð,
og hreindýrin draga hreykin
hlössin þung af mestu dyggð.
En raunmæddur hreinninn Rúdolf
rauða trýnið strýkur æ,
útundan alltaf hafður:
„Aldrei með ég vera fæ.“
Þá rennur framhjá rammvilltur,
ragur jólasveinn:
„Þokan er svo þétt í nótt,
en þitt er trýnið skært og rjótt,
lýstu mér leið til bæja.“
Litli Rúdolf kættist þá,
en hreindýrin aldrei aftur
aumingjanum níddust á!
Af trénu Rúdolf ungur át
eintóm kerti rauð,
síðan æ ef brosir blítt
blikar ljós um trýni frítt.
Nú hreinarnir aldrei aftur
allir níðast Rúdolfi´ á,
en óska sér upp til hópa
einnig trýni rauð að fá!
Elsa E. Guðjónsson
Opin standa himins hlið
Opin standa himins hlið
í helgum dýrðarljóma.
Loftin öll þau óma við,
Þar englatungur hljóma.
Gloria. Hosanna inexcelsis.
Allt sem lifir, undur blítt,
í auðmýkt Drottni syngi.
Ótal raddir ómi þýtt
og allar klukkur hringi.
Gloria. Hosanna inexcelsis.
Héðan látum hljóma dátt,
til himins lofgjörð sanna.
Guð, sem gefur frið og sátt,
nú gistir jörðu manna.
Gloria. Hosanna inexcelsis.
G.R.Woodward - Sigurður Pálsson
Adam átti syni sjö
Adam átti syni sjö,
sjö syni átti Adam.
Adam elskaði alla þá
og allir elskuðu Adam.
Hann sáði, hann sáði,
hann klappaði saman lófunum,
stappaði niður fótunum,
ruggaði sér í lendunum
og sneri sér í hring.
Í skóginum stóð kofi einn
Í skóginum stóð kofi einn,
sat við gluggann jólasveinn.
Þá kom lítið héraskinn
sem vildi komast inn.
„Jólasveinn, ég treysti á þig,
veiðimaður skýtur mig!“
„Komdu litla héraskinn,
því ég er vinur þinn.“
Bráðum koma blessuð jólin
Bráðum koma blessuð jólin
börnin fara að hlakka til.
Allir fá þá eitthvað fallegt
í það minnsta kerti´ og spil.
Hvað það verður veit nú enginn,
vandi er um slíkt að spá.
En eitt er víst að alltaf verður
ákaflega gaman þá.
Máske þú fáir menn úr tini,
máske líka þetta kver.
Við skulum bíða og sjá hvað setur
seinna vitnast hvernig fer.
En ef þú skyldir eignast kverið,
ætlar það að biðja þig
að fletta hægt og fara alltaf
fjarskalega vel með sig.
Jóhannes úr Kötlum
Það á að gefa börnum brauð
Það á að gefa börnum brauð
að bíta í á jólunum,
kertaljós og klæðin rauð,
svo komist þau úr bólunum,.
Væna flís af feitum sauð,
sem fjalla gekk á hólunum.
Nú er hún gamla Grýla dauð,
gafst hún upp á rólunum.
Magga litla og jólin hennar
Babbi segir, babbi segir:
„Bráðum koma dýrleg jól.“
Mamma segir, mamma segir:
„Magga fær þá nýjan kjól.“
Hæ, hæ, ég hlakka til,
hann að fá og gjafirnar.
Bjart ljós og barnaspil,
borða sætar lummurnar.
Babbi segir, babbi segir:
„Blessuð Magga ef stafar vel,
henni gef ég, henni gef ég
hörpudisk og gimburskel.“
Hæ, hæ, ég hlakka til
hugljúf eignast gullin mín.
Nú mig ég vanda vil,
verða góða telpan þín.
Mamma segir, mamma segir:
„Magga litla ef verður góð,
henni gef ég, henni gef ég
haus á snoturt brúðufljóð.“
Hæ, hæ, ég hlakka til,
hugnæm verður brúðan fín.
Hæ, hæ, ég hlakka til,
himnesk verða jólin mín.
Litli bróðir, litli bróðir
lúrir vært í ruggunni,
allir góðir, allir góðir
englar vaki hjá henni.
Hæ, hæ, ég hlakka til
honum sýna gullin fín;
bjart ljós og barnaspil,
brúðuna og fötin mín.
Alltaf kúrir, alltaf kúrir
einhvers staðar fram við þil
kisa’ og lúrir, kisa’ og lúrir.
Kann hún ekki að hlakka til?
Hún fær, það held ég þó,
harðfiskbita og mjólkurspón,
henni er það harla nóg,
hún er svoddan erkiflón.
Nú ég hátta, nú ég hátta
niður í, babbi, rúmið þitt,
ekkert þrátta, ekkert þrátta,
allt les „Faðirvorið“ mitt.
Bíaðu, mamma, mér,
mild og góð er höndin þín,
góða nótt gefi þér
Guð, sem býr til jólin mín.
Benedikt Gröndal
Gekk ég yfir sjó og land
Gekk ég yfir sjó og land
og hitti þar einn gamlan mann,
spurði hann og sagði svo:
„Hvar áttu heima?“
„Ég á heima á Klapplandi, Klapplandi,
Klapplandi.
Ég á heima á Klapplandi,
Klapplandinu góða.“
(Stapplandi, Grátlandi, Hlælandi,Hvísllandi og Íslandi).
Hátíð í bæ
Ljósadýrð loftin gyllir
lítið hús yndi fyllir
og hugurinn heimleiðis leitar því æ
man ég þá er hátíð var í bæ.
Ungan dreng ljósin laða,
litla snót geislum baðar.
Ég man það svo lengi sem lifað ég fæ,
lífið þá er hátíð var í bæ.
Hann fékk bók, en hún fékk nál og tvinna,
hönd í hönd þau leiddust kát og rjóð.
Sælli börn nú sjaldgæft er að finna,
ég syng um þau mitt allra besta ljóð.
Söngur dvín svefninn hvetur,
systkin tvö geta ei betur,
en sofna hjá mömmu, ég man þetta æ,
man það þá er hátíð var í bæ.
Ólafur Gaukur
Skín í rauðar skotthúfur
Skín í rauðar skotthúfur
skuggalangan daginn,
jólasveinar sækja að
sjást um allan bæinn.
Ljúf í gleði leika sér
lítil börn, í desember,
inni’ í friði’ og ró, úti’ í frosti’ og snjó
því að brátt koma björtu jólin,
bráðum koma jólin.
Uppi’ á lofti, inni’ í skáp
eru jólapakkar.
Titra öll af tilhlökkun
tindilfættir krakkar.
Komi jólakötturinn
kemst hann ekki’ í bæinn inn,
inn í frið og ró, inn úr frosti’ og snjó,
því að brátt koma björtu jólin,
bráðum koma jólin.
Stjörnur tindra stillt og rótt,
stafa geislum björtum.
Norðurljósin loga skær,
leika á himni svörtum.
Jólahátíð höldum vér
hýr og glöð í desember
þó að feyki snjó þá í friði’ og ró
við höldum heilög jólin
heilög blessuð jólin.
Skreytum hús
Skreytum hús með greinum grænum,
tra-la-la-la-la, tra-la-la-la.
Gleði ríkja skal í bænum,
tra-la-la-la-la, tra-la-la-la.
Tendrum senn á trénu bjarta,
tra-la-la-la-la, tra-la-la-la.
Tendrum jól í hverju hjarta,
tra-la-la-la-la, tra-la-la-la.
Ungir, gamlir - allir syngja:
tra-la-la-la-la, tra-la-la-la.
Engar sorgir hugann þyngja,
tra-la-la-la-la, tra-la-la-la.
Jólabjöllur blíðar kalla,
tra-la-la-la-la, tra-la-la-la,
boða frið um veröld alla,
tra-la-la-la-la, tra-la-la-la.
Elsa E. Guðjónsson
Ég sá hvar bátar sigldu þrír
Ég sá hvar bátar sigldu þrír
á jóladag, á jóladag.
Ég sá hvar bátar sigldu þrír
á jóladag að morgni.
Og hverja báru bátar þrír
á jóladag, á jóldag.
Og hverja báru bátar þrír
á jóladag að morgni.
Maríu sæla' og sjálfan Krist
á jóladag, á jóldag.
Maríu sæla' og sjálfan Krist
á jóldag að morgni.
Og hvert tók byrinn báta þrjá
á jóladag, á jóldag.
Og hvert tók byrinn báta þrjá
á jóladag að morgni.
Hann bar þá inn í Betlehem
á jóladag, á jóldag.
Hann bar þá inn í Betlehem
á jóladag að morgni.
Og klukkur allar klingi nú
á jóladag, á jóladag.
Og klukkur allar klingi nú
á jóladag að morgni.
Og englar himins syngi söng
á jóladag, á jóldag.
Og englar himins syngi söng
á jóladag að morgni.
Og mannkyn allt nú syngi söng
á jóladag, á jóldag.
Og mannkyn allt nú syngi söng
á jóladag að morgni.
Já, flýtum oss að fagna með
á jóladag, á jóldag.
Já, flýtum oss að fagna með
á jóladag að morgni.
Hinrik Bjarnason
Grýla kallar á börnin sín
Grýla kallar á börnin sín,
þegar hún fer að sjóða
til jóla:
„Komið þið hingað öll til mín,
ykkur vil ég bjóða,
Leppur, Skreppur,
Lápur, Skrápur,
Langleggur og Skjóða,
Völustakkur og Bóla“.
eða
Grýla kallar á börnin sín
þegar hún fer að sjóða til jóla:
„Komið þið hingað öll til mín,
Nípa, Típa,
Næja, Tæja,
Nútur, Kútur,
Nafar, Tafar,
Láni, Sláni,
Leppur, Skreppur
Loki, Poki,
Leppatuska, Langleggur
og Leiðindaskjóða,
Völustakkur og Bóla“.
Þjóðvísur
Grýlukvæði
Grýla hét tröllkerling
leið og ljót
með ferlega hönd
og haltan fót.
Í hömrunum bjó hún
og horfði yfir sveit,
var stundum mögur
og stundum feit.
Á börnunum valt það,
hvað Grýla átti gott,
og hvort hún fékk mat
í sinn poka og sinn pott.
Ef góð voru börnin
var Grýla svöng,
og raulaði ófagran
sultarsöng.
Ef slæm voru börnin
varð Grýla glöð,
og fálmaði í pokann sinn
fingrahröð.
Og skálmaði úr hamrinum
heldur gleið,
og óð inn í bæina
- beina leið.
Þar tók hún hin óþekku
angaskinn,
og potaði þeim
nið'r í pokann sinn.
Og heim til sín aftur
svo hélt hún fljótt,
- undir pottinum fuðraði
fram á nótt.
Um annað, sem gerðist þar,
enginn veit,
- en Grýla varð samstundis
södd og feit.
Hún hló, svo að nötraði
hamarinn,
og kyssti hann
Leppalúða sinn.
Svo var það eitt sinn
um einhver jól,
að börnin fengu
buxur og kjól.
Og þau voru öll
svo undurgóð,
að Grýla varð hrædd
og hissa stóð.
En við þetta lengi
lengi sat.
Í fjórtán daga
hún fékk ei mat.
Þá varð hún svo mikið
veslings hró,
að loksins í bólið
hún lagðist - og dó.
En Leppalúði
við bólið beið,
- og síðan fór hann
þá sömu leið.
Nú íslensku börnin
þess eins ég bið,
að þau láti ekki hjúin
lifna við.
Jóhannes úr Kötlum
Jólasveinavísur
Segja vil ég sögu
af sveinunum þeim,
sem brugðu sér hér forðum
á bæina heim.
Þeir uppi á fjöllum sáust,
-eins og margur veit,-
í langri halarófu
á leið niður í sveit.
Grýla var þeirra móðir
og gaf þeim tröllamjólk,
-en pabbinn Leppalúði,
-það var leiðindafólk.
Þeir jólasveinar nefndust,
-um jólin birtust þeir,
og einn og einn þeir komu,
en aldrei tveir og tveir.
Þeir voru þrettán
þessir heiðursmenn,
sem ekki vildu ónáða
allir í senn.
Að dyrunum þeir læddust
og drógu lokuna úr.
Og einna helst þeir leituðu
í eldhús og búr.
Lævísir á svipinn
þeir leyndust hér og þar,
til óknyttanna vísir,
ef enginn nærri var.
Og eins, þó einhver sæi,
var ekki hikað við
að hrekkja fólk - og trufla
þess heimilisfrið.
Stekkjastaur kom fyrstur,
stinnur eins og tré.
Hann laumaðist í fjárhúsin
og lék á bóndans fé.
Hann vildi sjúga ærnar,
-þá varð þeim ekki um sel,
því greyið hafði staurfætur,
-það gekk nú ekki vel.
Giljagaur var annar,
með gráa hausinn sinn.
Hann skreið ofan úr gili
og skaust í fjósið inn.
Hann faldi sig í básunum
og froðunni stal,
meðan fjósakonan átti
við fjósamanninn tal.
Stúfur hét sá þriðji,
stubburinn sá.
Hann krækti sér í pönnu,
þegar kostur var á.
Hann hljóp með hana í burtu
og hirti agnirnar,
sem brunnu stundum fastar
við barminn hér og þar.
Sá fjórði, Þvörusleikir,
var fjarskalega mjór.
Og ósköp varð hann glaður,
þegar eldabuskan fór.
Þá þaut hann eins og elding
og þvöruna greip,
og hélt með báðum höndum,
því hún var stundum sleip.
Sá fimmti Pottaskefill,
var skrítið kuldastrá.
-Þegar börnin fengu skófir
hann barði dyrnar á.
Þau ruku’upp, til að gá að
hvort gestur væri á ferð.
Þá flýtti’ ann sér að pottinum
og fékk sér góðan verð.
Sá sjötti Askasleikir,
var alveg dæmalaus.-
Hann fram undan rúmunum
rak sinn ljóta haus.
Þegar fólkið setti askana
fyrir kött og hund,
hann slunginn var að ná þeim
og sleikja á ýmsa lund.
Sjöundi var Hurðaskellir,
-sá var nokkuð klúr,
ef fólkið vildi í rökkrinu
fá sér vænan dúr.
Hann var ekki sérlega
hnugginn yfir því,
þó harkalega marraði
hjörunum í.
Skyrjarmur, sá áttundi,
var skelfilegt naut.
Hann hlemminn o’n af sánum
með hnefanum braut.
Svo hámaði hann í sig
og yfir matnum gein,
uns stóð hann á blístri
og stundi og hrein.
Níundi var Bjúgnakrækir,
brögðóttur og snar.
Hann hentist upp í rjáfrin
og hnuplaði þar.
Á eldhúsbita sat hann
í sóti og reyk
og át þar hangið bjúga,
sem engan sveik.
Tíundi var Gluggagægir,
grályndur mann,
sem laumaðist á skjáinn
og leit inn um hann.
Ef eitthvað var þar inni
álitlegt að sjá,
hann oftast nær seinna
í það reyndi að ná.
Ellefti var Gáttaþefur
-aldrei fékk sá kvef,
og hafði þó svo hlálegt
og heljarstórt nef.
Hann ilm af laufabrauði
upp á heiðar fann,
og léttur, eins og reykur,
á lyktina rann.
Ketkrókur, sá tólfti,
kunni á ýmsu lag.-
Hann þrammaði í sveitina
á Þorláksmessudag.
Hann krækti sér í tutlu,
þegar kostur var á.
En stundum reyndist stuttur
stauturinn hans þá.
Þrettándi var Kertasníkir,
-þá var tíðin köld,
ef ekki kom hann síðastur
á aðfangadagskvöld.
Hann elti litlu börnin,
sem brostu glöð og fín,
og trítluðu um bæinn
með tólgarkertin sín.
Á sjálfa jólanóttina,
-sagan hermir frá,-
á strák sínum þeir sátu
og störðu ljósin á.
Svo tíndust þeir í burtu,
-það tók þá frost og snjór.
Á Þrettándanum síðasti
sveinstaulinn fór.
Fyrir löngu á fjöllunum
er fennt í þeirra slóð.
-En minningarnar breytast,
í myndir og ljóð.
Jóhannes úr Kötlum
Nú skal segja
Nú skal segja, nú skal segja
hvernig litlar telpur gera:
Vagga brúðu, vagga brúðu
og svo snúa þær sér í hring.
Nú skal segja, nú skal segja
hvernig litlir drengir gera:
Sparka bolta, sparka bolta
og svo snúa þeir sér í hring.
Nú skal segja, nú skal segja
hvernig ungar stúlkur gera:
Þær sig hneigja, þær sig hneigja
og svo snúa þær sér í hring.
Nú skal segja, nú skal segja
hvernig ungir piltar gera:
Taka ofan, taka ofan
og svo snúa þeir sér í hring.
Nú skal segja, nú skal segja
hvernig gamlar konur gera:
Prjóna sokka, prjóna sokka
og svo snúa þær sér í hring.
Nú skal segja, nú skal segja
hvernig gamlir karlar gera:
Taka í nefið, taka í nefið
og svo snúa þeir sér í hring.
Aattssjúu!!!
Bjart er yfir Betlehem
Bjart er yfir Betlehem
blikar jólastjarna,
stjarnan mín og stjarnan þín,
stjarna allra barna.
Var hún áður vitringum
vegaljósið skæra.
Barn í jötu borið var,
barnið ljúfa kæra.
Víða höfðu vitringar
vegi kannað hljóðir,
fundið sínum ferðum á
fjöldamargar þjóðir.
Barst þeim allt frá Betlehem
birtan undur skæra.
Barn í jötu borið var,
barnið ljúfa kæra.
Barni gjafir báru þeir,
blítt þá englar sungu.
Lausnaranum lýstu þeir,
lofgjörð drottni sungu.
Bjart er yfir Betlehem
blikar jólastjarna,
stjarnan mín og stjarnan þín
stjarna allra barna.
Ingólfur Jónsson
Magga litla og jólin hennar
Babbi segir, babbi segir:
„Bráðum koma dýrleg jól.“
Mamma segir, mamma segir:
„Magga fær þá nýjan kjól.“
Hæ, hæ, ég hlakka til,
hann að fá og gjafirnar.
Bjart ljós og barnaspil,
borða sætar lummurnar.
Babbi segir, babbi segir:
„Blessuð Magga ef stafar vel,
henni gef ég, henni gef ég
hörpudisk og gimburskel.“
Hæ, hæ, ég hlakka til
hugljúf eignast gullin mín.
Nú mig ég vanda vil,
verða góða telpan þín.
Mamma segir, mamma segir:
„Magga litla ef verður góð,
henni gef ég, henni gef ég
haus á snoturt brúðufljóð.“
Hæ, hæ, ég hlakka til,
hugnæm verður brúðan fín.
Hæ, hæ, ég hlakka til,
himnesk verða jólin mín.
Litli bróðir, litli bróðir
lúrir vært í ruggunni,
allir góðir, allir góðir
englar vaki hjá henni.
Hæ, hæ, ég hlakka til
honum sýna gullin fín;
bjart ljós og barnaspil,
brúðuna og fötin mín.
Alltaf kúrir, alltaf kúrir
einhvers staðar fram við þil
kisa’ og lúrir, kisa’ og lúrir.
Kann hún ekki að hlakka til?
Hún fær, það held ég þó,
harðfiskbita og mjólkurspón,
henni er það harla nóg,
hún er svoddan erkiflón.
Nú ég hátta, nú ég hátta
niður í, babbi, rúmið þitt,
ekkert þrátta, ekkert þrátta,
allt les „Faðirvorið“ mitt.
Bíaðu, mamma, mér,
mild og góð er höndin þín,
góða nótt gefi þér
Guð, sem býr til jólin mín.
Benedikt Gröndal
Nóttin var sú ágæt ein
Nóttin var sú ágæt ein,
í allri veröld ljósið skein,
það er nú heimsins þrautarmein,
að þekkja hann ei sem bæri.
:/:Með vísnasöng ég vögguna þína hræri:/:
Í Betlehem var það barnið fætt
sem best hefur andar sárin grætt.
Svo hafa englar um það rætt
sem endurlausnarinn væri.
:/:Með vísnasöng ég vögguna þína hræri:/:
Fjármenn hrepptu fögnuð þann
þeir fundu bæði Guð og mann.
Í lágan stall var lagður hann
þó lausnari heimsins væri.
:/:Með vísnasöng ég vögguna þína hræri:/:
Einar Sigurðsson
Þegar koma jólin
Það er svo gaman þegar koma jólin,
þó að oss dyljist blessuð himinsólin.
Þó vetur andi úti,er inni bjart og hlýtt,
Sko, jólatréð með toppinn,
það tindrar ljósum prýtt.
Öll í hring, ungar stúlkur, drengir.
Mamma syngur; svara æskustrengir
svo í hring.
Sjá himins opnast hlið
Sjá, himins opnast hlið,
heilagt englalið
fylking sú hin fríða
úr fagnaðarins sal,
fer með boðun blíða
og blessun lýsa skal
:/: Yfir eymdardal. :/:
Í heimi' er dimmt og hljótt,
hjarðmenn sjá um nótt
ljós í lofti glæðast,
það ljós Guðs dýrðar er,
hjörtu þeirra hræðast,
en Herrans engill tér:
:/: „Óttist ekki þér“ :/:
Með fegins fregn ég kem:
Fæðst í Betlehem
blessað barn það hefur,
er birtir Guð á jörð,
frið og frelsi gefur
og fallna reisir hjörð.
:/: Þökk sé Guði gjörð :/:
Björn Halldórsson
Gilsbakkaþula
Kátt er á jólunum, koma þau senn,
- þá munu upp líta Gilsbakkamenn,
upp munu þeir líta og undra það mest,
úti sjái' þeir stúlku og blesóttan hest,
úti sjái' þeir stúlku, sem um talað varð:
„Það sé ég hér ríður hún Guðrún mín um garð,
það sé ég hér ríður hún Guðrún mín heim.“
Út kemur hann góði Þórður einn með þeim,
út kemur hann góði Þórður allra fyrst,
hann hefur fyrri Guðrúnu kysst
hann hefur fyrri gefið henni brauð
- tekur hana af baki, svo tapar hún nauð,
tekur hana af baki og ber hana inn í bæ.
„Kom þú sæl og blessuð“ segir hann æ.
„Kom þú sæl og blessuð, keifaðu inn,
kannski þú sjáir hann afa þinn,
kannski þú sjáir hann afa og ömmu þína hjá,
þínar fjórar systur og bræðurna þrjá,
þínar fjórar systur fagna þér best;
af skal ég spretta og fóðra þinn hest,
af skal ég spretta reiðtygjum þín;
leiðið þér inn stúlkuna, Sigríður mín,
leiðið þér inn stúlkuna og setjið hana í sess“
„Já“ segir Sigríður, „fús er ég til þess;“
„Já“ segir Sigríður - kyssir hún fljóð -
„rektu þig ekki í veggina, systir mín góð,
rektu þig ekki í veggina, gakktu með mér.“
Koma þær inn að húsdyrum og sæmilega fer;
koma þær inn að húsdyrum og tala ekki orð.
- þar situr fólkið við tedrykkjuborð,
þar situr fólkið og drekkur svo glatt,
fremst situr hann afi með parrukk og hatt,
fremst situr hann afi og ansar um sinn:
„Kom þú sæl, dóttir mín, velkomin inn,
kom þú sæl, dóttir mín, sittu hjá mér,
- nú er uppi teið og bagalega fer,
nú er uppi teið, en ráð er við því,
ég skal láta hita það aftur á ný,
ég skal láta helst vegna þín,
- heilsaðu öllu fólkinu, kindin mín.
heilsaðu öllu fólkinu og gerðu það rétt.“
Kyssir hún á hönd sína og þá er hún nett,
kyssir hún á hönd sína og heilsar án móðs;
allir í húsinu óska henni góðs,
allir í húsinu þegar í stað
taka til að gleðja hana, satt er það,
taka til að gleðja hana, ganga svo inn.
Guðný og Rósa með teketilinn,
Guðný og Rósa með glóðarker.
Ansar hann afi: „Nú líkar mér;“
ansar hann afi við yngri Jón þá:
„Taktu ofan bollana og skenktu þar á,
taktu ofan bollana og gáðu að því,
sparaðu ekki sykrið að hneppa þar í,
sparaðu ekki sykrið því það hef ég til,
allt vil ég gera Guðrúnu í vil,
allt vil ég gera fyrir það fljóð;
langar þig í sýrópið, dóttir mín góð?
langar þig í sýrópið?“ afi kvað.
„Æi ja ja, dáindi þykir mér það.
Æi ja ja, daindi þykir mér te.“
„Má ég bjóða þér mjólkina?“ - „Meira en svo sé.“
„Má ég bjóða þér mjólkina? Bíð þú þá við.
Sæktu fram rjóma í trogshornið,
sæktu fram rjóma, Vilborg, fyrst,
- vertu ekki lengi, því stúlkan er þyrst,
vertu ekki lengi, því nú liggur á.“
Jón fer að skenkja á bollana þá,
Jón fer að skenkja, ekki er það spé,
sírópið, mjólkina, sykur og te,
sírópið, mjólkina, sýpur hún á;
sætt mun það vera. „Smakkið þið á.“
Sætt mun það vera, sýpur hún af lyst,
þangað til ketillinn allt hefur misst,
þangað til ketillinn þurr er í grunn,
þakkar hún fyrir með hendi og munn,
þakkar hún fyrir og þykist nú hress.
„Sittu nokkuð lengur til samlætis.
sittu nokkuð lengur, sú er mín bón.“
Kallar hann afi á eldra Jón,
kallar hann afi: „Kom þú til mín,
- sæktu ofan í kjallara messuvín,
sæktu ofan í kjallara messuvín og mjöð,
ég ætla að veita henni, svo hún verði glöð,
ég ætla að veita henni vel um stund.“
Brátt kemur Jón á föður síns fund,
brátt kemur Jón með brennivínsglas,
þrífur hann staupið, þó það sé mas,
þrífur hann staupið og steypir þar á;
til er henni drukkið og teygar hún þá,
til er henni drukkið ýmislegt öl,
glösin og skálarnar skerða hennar böl,
glösin og skálarnar ganga um kring,
gaman er að koma á svoddan þing,
- gaman er að koma þar Guðný ber
ljósið í húsið, þá húmið að fer.
Ljósið í húsið logar svo glatt,
amma gefur brauðið, og er það satt,
amma gefur brauðið og ostinn við;
Margrét er að skemmta að söngvara sið,
Margrét er að skemmta, það er henni sýnt,
- þá kemur Markús og dansar svo fínt,
þá kemur Markús í máldrykkjulok,
leikur hann fyrir með latínusprok,
leikur hann fyrir með lystugt þel
- Ljóðin eru þrotin og lifið þið vel.
Kolbeinn Þorsteinsson
(1731-1783)
prestur í Miðdal.
Drengur Maríu
Býsn fyrir löngu í Betlehem
bókin helga greinir frá:
Jólabarnið Jesús var
í jötu lagður þá.
Heyrum engla hefja söng:
Vér hyllum konung þann
er María fæðir mæt um jól
því mannkyn frelsar hann.
Ómur lúðra og englakór
þann ungsvein hylla vann
er María fæddi mæt um jól
og mannkyn frelsar hann.
Hjarðmenn sinni hjörð við ból
héldu þessa næturstund.
Af hæðum stjarna og himnakór
þá helgaði þeirra lund.
Heyrum engla hefja söng:
Vér hyllum konung þann
er María fæðir mæt um jól
því mannkyn frelsar hann.
Til Betlehem það kæra kvöld
komu María og Jósep með.
Til þess að fæða frelsarann,
fann hún hvergi auðan beð.
Heyrum engla hefja söng:
Vér hyllum konung þann
er María fæðir mæt um jól
því mannkyn frelsar hann.
Loks fundu þau sér lítið skjól
þar í lágum kofa inn
og í fjárhúsjötu fyrstu jól
fæddi María drenginn sinn.
Heyrum engla hefja söng:
Vér hyllum konung þann
er María fæðir mæt um jól
því mannkyn frelsar hann.
Býsn fyrir löngu í Betlehem
bókin helga greinir frá:
Jólabarnið Jesús var
í jötu lagður þá.
Hinrik Bjarnason
Ó, hve dýrðleg er að sjáÓ, hve dýrðleg er að sjá
alstirnd himins festing blá,
þar sem ljósin gullnu glitra,
glöðu leika brosi' og titra
:/: og oss benda upp til sín. :/:
Nóttin helga hálfnuð var,
huldust nærfellt stjörnurnar,
þá frá himinboga' að bragði
birti' af stjörnu,' um jörðu lagði
ljómann hennar sem af sól. :/:
Þegar stjarna' á himni hátt
hauður lýsir miðja' um nátt,
sögðu fornar sagnir víða;
sá mun fæðast meðal lýða
:/: konungur sem æðstur er. :/:
Vitringar úr austurátt
ei því dvöldu' en fóru brátt
þess hins komna kóngs að leita,
kóngi lotning þeim að veita
:/: mestur sem að alinn er. :/:
Stjarnan skær þeim lýsti leið,
leiðin þannig varð þeim greið,
uns þeir sveininn fundu fríða.
Fátæk móðir vafði´hinn blíða
:/: helgri' í sælu' að hjarta sér. :/:
Grundtvig-Stefán Thorarensen
Um bjarta nóttuUm bjarta nóttu barst um heim
fyrst blessað jólaljóð
er hersveit engla í heiminn kom
með helgan gleðióð.
„Nú sátt og friður sé á jörð
og sigruð neyð og þröng.“
Í helgum kyrrþey heimur beið
og hlýddi' á englasöng.
Nú enn vér sjáum sömu dýrð
og sömu englahjörð,
og enn vér heyrum helgan söng
sem hljómar dimmri jörð,
því hærra gæfu, harmi, neyð
og hversdags ys og þröng
og hærra öllum heimsins gný
vér heyrum englasöng.
Ó, þér, sem byrði beygir þung
og brennheit fellið tár,
sem gangið áfram grýtta leið
svo gróa engin sár,
ó, sjá, nú ljómar ljósið bjart
og líður englahjörð
á hvítum vængjum himni frá
með helgan frið á jörð.
Bjarni Eyjólfsson
Folaldið mitt hann FákurFolaldið mitt hann Fákur
fæddur var með hvítan hóf.
Og er hann áfram sentist
öll varð gatan reykjarkóf.
Hestarnir, allir hinir,
hæddu Fák og settu hjá.
Í stað þess að stökkva' í leikinn
stóð hann kyrr og horfði á.
Milli élja' á jólakvöld
jólasveinninn kom:
„Fæ ég þig nú Fákur minn
fyrir stóra sleðann minn?“
Þá urðu klárar kátir,
kölluðu í einni hjörð:
„Fákur með fótinn hvíta
frægur er um alla jörð.“
Hinrik Bjarnason
Hann er fæddur frelsarinnHann er fæddur frelsarinn.
Nú fagnar óbó og flautan skæra.
Hann er fæddur frelsarinn,
fögnum við þeirri gleðigjöf.
Eins og vindur um veröld fór
vonin er þú heim í fæddist.
Eins og vindur um veröld fór
vísar stjarnan á hirðakór.
Hann er fæddur...........
Lágt í stalli liggur hann,
liggur þar í reifum vafinn.
Lágt í stalli liggur hann
lýsir stjarnan á sérhvern mann.
Hann er fæddur........
Ásýnd hans er heið og hrein,
hjarta mitt af gleði syngur.
Ásýnd hans er heið og hrein,
hjartað lofar hinn unga svein.
Hann er fæddur...........
Jesús, meistari, mæti son,
mannsins bur og göfgi herra.
Jesús, meistari, mæti son,
minning þín er heimsins von.
Hann er fæddur...........
Gunnlaugur V. Snævarr
Nú ljóma aftur ljósin skær (Lag: Við kveikjum einu kerti á)
Nú ljóma aftur ljósin skær
um lönd og höf í nótt
og húmið lífsins ljóma fær
er leiftrar stjarna gnótt.
Þá flutt er mönnum fregnin sú
að fæddur oss sé hann
er færir birtu, frið og trú
og fró í sérhvern rann.
Ó, stjarna lát þú lýsa enn
þitt ljós með von og trú
svo öðlist frið þann allir menn
er ætíð boðar þú.
Í sorgmædd hjörtu sendu inn
þín signuð ljósin blíð
og hugga hvern er harmar sinn
á helgri jólatíð.
Gunnlaugur V. Snævarr
Einu sinni í ættborg DavíðsEinu sinni í ættborg Davíðs
ofur hrörlegt fjárhús var.
Fátæk móðir litverp lagði
lítið barn í jötu þar.
Móðir sú var meyjan hrein,
mjúkhent reifum vafði svein.
Kom frá hæðum hingað niður
hann sem Guð og Drottinn er.
Jatan varð hans vaggan fyrsta,
vesælt skýli kaus hann sér.
Snauðra gekk hann meðal manna,
myrkrið þekkti' ei ljósið sanna.
Móður blíðri barnið helga
bernsku sinnar dögum á
hlýðni sýndi' og virðing veitti,
vann það starf er fyrir lá.
Kristin börn í bernskurann
breyta vilja eins og hann.
Æska hans var æsku vorrar
æðst og sönnust fyrirmynd.
Hann var lítill, óx með aldri,
átti bros og táralind.
Hann því skilur hryggð í geði,
hann er með í leik og gleði.
Loks vér sjá hann fáum frelsuð
fyr' hans blóð og sáttargjörð.
Því það barn, svo blítt og hlýðið,
ber nú allt á himni' og jörð,
börn sín leiðir áfram öll
upp til sín í dýrðarhöll.
Ei á jörð í jötu lágri
jólabarnið sjáum þá.
Við Guðs hægri hönd hann situr,
hann þar fáum vér að sjá,
er við stól Guðs standa glöð
stjörnum lík hans börn í röð.
Friðrik Friðriksson
KlukknahljóðHjúpar hvíta mjöll,
hæðir dali' og fjöll.
Sofa' um signuð jól
svartálfar og tröll.
Í kvöldsins kuldablæ
kafa djúpan snæ
jólasveinar, jólasveinar
heim að bóndabæ.
Klukknahljóð, klukknahljóð
enn um óttubil
bónda' og fljóð, börnin góð
boða kirkju til.
Klukknahljóð, klukknahljóð,
duna fannkrýnd fjöll.
Kátt er nú í byggð og borg,
bjart í koti' og höll.
Björt á grænni grein
glitra ljósin hrein.
Bráðum börnin sjá
birtast jólasvein.
Hylur hvíta mjöll
hæðir dali' og fjöll.
Kátt er nú í byggð og borg,
bjart í koti' og höll.
Klukknahljóð, klukknahljóð
enn um óttubil
bónda' og fljóð, börnin góð
boða kirkju til.
Klukknahljóð, klukknahljóð,
duna fannkrýnd fjöll.
Kátt er nú í byggð og borg,
bjart í koti' og höll.
Loftur Guðmundsson
Konungar úr austurátt
Konungar úr austurátt
áfram héldu dag og nátt.
Lýsti för um fjallasali
friðarstjarnan þrátt.
Ó, stjarnan dula, stjarnan heið,
stjarnan okkar konungs beið.
Fylg oss vestur fagri gestur,
fær oss birtu' á vora leið.
Með gullinkrónu að gjöf ég kem
til græðara míns í Betlehem.
Er sá stærri, æðri' og hærri
okkur kóngum þrem.
Ó, stjarnan dula...........
Reykelsi úr fjarlægð fær
frelsari vor jötu nær.
Klukkum hringjum, kveðum, syngjum,
krýnum þig, Drottinn skær.
Ó, stjarnan dula...........
Ilmandi myrra er vor gjöf
og var flutt um sollin höf.
Sorgum léttir, sárin sléttir,
sefar harm við gröf.
Ó, stjarnan dula...........
Almáttugur upp nú rís
eilífur Guð í Paradís.
Hallelúja, hallelúja,
honum ég syngja kýs.
Ó, stjarnan dula...........
Hinrik Bjarnason
Ding dong
Ding dong dinge dinge dong!
Nú klukkur himins klingja.
Fjölda engla fyrir ber,
um frið á jörðu syngja.
Gloria. Hosanna in excelsis.
Hljóma klukkur heims um ból
til hátíðar skal bjóða.
Fögnum öll um friðarjól
með frelsaranum góða.
Gloria. Hosanna in excelsis.
Ding dong yfir mörk og mið
skal klukkan helga hljóma.
Boðar gleði, farsæld, frið,
vorn fögnuð látum óma.
Gloria. Hosanna in excelsis.
Gunnlaugur V. Snævarr
Hin fegursta rósin er fundin
Hin fegursta rósin er fundin
og fagnaðarsæl komin stundin.
Er frelsarinn fæddist á jörðu
hún fannst meðal þyrnanna hörðu.
Þá skaparinn himinrós hreina
í heiminum spretta lét eina,
vorn gjörspilltan gróður að bæta
og gjöra hans beiskjuna sæta.
Þú rós mín ert ró mínu geði,
þú rós mín ert skart mitt og gleði,
þú harmanna beiskju mér bætir,
þú bannvænar girndir upp rætir.
Helgi Hálfdánarson
Meiri snjó
Er lægst er á lofti sólin,
þá loksins koma jólin.
Við fögnum í frið og ró,
meiri snjó, meiri snjó, meiri snjó.
Það gleðst allur krakkakórinn,
er kemur jólasnjórinn.
Og æskan fær aldrei nóg,
meiri snjó, meiri snjó, meiri snjó.
Það er barnanna besta stund,
þegar byrjar að snjóa á grund.
Úti á flötinni fæðist hratt,
feikna snjókall með nef og með hatt.
Svo leggjast öll börn í bólið,
því bráðum koma jólin.
Þau fagna í frið og ró,
meiri snjó, meiri snjó, meiri snjó.
Höf. ókunnur
Það aldin út er sprungið
Það aldin út er sprungið
og ilmar sólu mót
sem fyrr var fagurt sungið
af fríðri Jesserót.
Og blómstrið það á þrótt
að veita vor og yndi
um vetrar miðja nótt.
Þú ljúfa lilju rósin
sem lífgar heilið kalt
og kveikir kærleiks ljósin
og krýnir lífið allt.
Ó, Guð og maður greið
oss veg frá öllu illu
svo yfirvinnum deyð.
Matthías Jochumsson
Krakkar mínir komið þið sæl
Krakkar mínir komið þið sæl,
hvað er nú á seyði?
Áðan heyrði ég eitthvert væl
upp á miðja heiði.
Sjáið þið karlinn, sem kemur þarna inn,
kannske það sé blessaður jólasveinninn minn.
Ég hef annars sjaldan séð
svona marga krakka.
Eitthvað kannske er ég með,
sem ekki er vont að smakka.
Blessaður karlinn, já komdu hérna inn,
hvað er þarna í pokanum jólasveinninn minn.
Það fáið þið seinna að sjá,
svona, engin læti!
Ég er kominn fjöllum frá,
og fæ mér bara sæti.
Segðu okkur góði, hvað sástu í þinni ferð?
Seinna máttu gef okkur dáldinn jólaverð.
Eitthvað gaman gæti ég sagt,
og geri það líka feginn.
Ég hef mikið á mig lagt
ykkar vegna greyin.
Segðu okkur góði, hvað sástu í þinni ferð?
Seinna máttu gefa okkur dáldinn jólaverð.
Um minn bústað enginn veit,
utan vetrarsólin.
En ég þramma o´ní sveit
alltaf fyrir jólin.
Segðu okkur góði, hvað sástu í þinni ferð?
Seinna máttu gefa okkur dáldinn jólaverð.
Víða kem ég við á bæ,
varla er ég setztur
fyrr en börnin hrópa: "Hæ
hér er jólagestur".
Velkominn sértu, og segðu okkur nú fljótt,
sástu ekki álfa og huldufólk í nótt?
Enga sá ég álfaþjóð,
enda var það bótin.
Álfar birtast, börnin góð,
bara um áramótin.
Ja, þú ert skrítinn og skemmtilegur karl,
skeggið þitt er úfið og bústaðurinn fjall.
Þegar ég kom í þessa borg,
það voru mikil læti.
Vagnarnir með óp og org
æða hér um stræti.
Þú ert úr fjöllunum, það er líka satt.
Þetta eru bílar, sem aka svona hratt.
Eitt er það sem mig undrar mest,
að þau farartæki,
skyldu ekki hafa hest
og hund, sem eftir ræki.
Aumingja karlinn, þú kannt þetta ekki vel.
Kerran heitir bifreið og gengur fyrir vél.
Það má leika á gamlan gest,
sem galdra þekkir lítið.
Enda líka finnst mér flest
furðulegt og skrítið.
Þú ert úr fjöllunum, það er svo sem von.
Þú munt heita Pottsleikir Leppalúðason.
Svo er það. - En segðu mér,
Siggi eða Gvendur,
til hvers þetta áhald er,
sem okkar á milli stendur.
Þetta er nú tækið, sem tala verður í
til þess að það heyrist um sveit og víðan bý.
Ef ég væri gömul geit
gætuð þið svona hjalað,
að það heyrist upp í sveit
allt, sem hér er talað!
Þér finnst það skrítið, en svona er það nú samt.
Syngdu bara meira, það heyrist langt og skammt.
Er það satt að okkar tal
eignist vængi slíka?
fljúgi yfir fjöll og dal,
og fram á sjóinn líka.
Þér finnst það skrítið, en svona er það nú samt.
Syngdu bara meira, það heyrist langt og skammt.
Heyrið börnin heil og sæl,
hausinn minn er þröngur.
Þetta, sem mér virtist væl,
var þá krakkasöngur?
Auðvitað góði, það vorum bara við -
við, sem hérna stöndum, að syngja í útvarpið.
Þorsteinn Ö. Stephensen
Ó, Grýla
Grýla heitir grettin mær,
í gömlum helli býr.
Hún unir sér í sveitinni
við sínar ær og kýr.
Hún þekkir ekki glaum og glys
né götulífsins spé
og næstum eins og nunna er,
þótt níuhundruð ára sé.
Ó Grýla, ó Grýla, ó Grýla
í gamla hellinum.
Hún sinnir engu öðru
nema elda nótt og dag,
og hirðir þar um hyski sitt
með hreinum myndarbrag.
Af alls kyns mat og öðru slíku
eldar hún þar fjöll,
oní 13 jólasveina og 80 tröll.
Ó Grýla, ó Grýla, Ó Grýla
í gamla hellinum.
Já matseldin hjá Grýlu greyi
er geysimikið streð.
Hún hrærir deig, og stórri sleggju
slær hún buffið með.
Með járnkarli hún bryður bein
og brýtur þau í mél
og hrærir skyr í stórri og sterkri
steypuhrærivél.
Ó Grýla, ó Grýla, ó Grýla
í gamla hellinum.
Hún Grýla er mikill mathákur
og myndi undra þig.
Með matarskóflu mokar alltaf
matnum upp í sig.
Og ef hún greiðir á sér hárið,
er það mesta basl,
því það er reitt og rifið
eins og ryðgað víradrasl.
Ó Grýla, ó Grýla, ó Grýla
í gamla hellinum.
Og hjá þeim Grýlu og Leppalúða
ei linnir kífinu,
þótt hann Grýlu elski alveg
út úr lífinu.
Hann eltir hana eins og flón,
þótt ekki sé hún fríð.
Í sæluvímu sama lagið
syngur alla tíð:
Ó Grýla, ó Grýla, ó Grýla,
ég elska bara þig.
Ómar Ragnarson
Englakór frá himnahöll
Englakór frá himnahöll
hljómar yfir víða jörð.
Enduróma fold og fjöll
flytja glaða þakkargjörð.
Gloría in exelcis deo.
Hirðar því er hátíð nú,
hví er lofið fullt af söng.
Hver er fergnin helga sú
er heyrir vetrarnóttin löng.
Gloría in exelcis deo.
Kom í Betlehem er hann,
heill sem allir veröld fær.
Kom í lágan lítinn rann,
lausnara sínum krjúptu nær.
Gloría in exelcis deo.
Ó, helga nótt
Ó helga nótt, þín stjarna blikar blíða,
Þá barnið Jesús fæddist hér á jörð.
Í dauða myrkrum daprar þjóðir stríða,
uns Drottinn birtist sinni barna hjörð.
Nú glæstar vonir gleðja hrjáðar þjóðir
því Guðlegt ljós af háum himni skín.
Föllum á kné, nú fagna himins englar.
Frá barnsins jötu blessun streymir,
blítt og hljótt til þín.
Ó helga nótt, ó heilaga nótt.
Vort trúar ljós, það veginn okkur vísi,
hjá vöggu Hans við stöndum hræð og klökk
Og kyrrlát stjarna kvöldsins öllum lýsi,
er koma vilja hér í bæn og þökk.
Nú konungurinn Kristur Drottinn fæddist
hann kallar oss í bróður bæn til sín.
Föllum á kné, nú fagna himins englar,
hjá lágum stalli lífsins kyndill,
ljóma, fagurt skín.
Ó helga nótt, Ó heilaga nótt.
Sigurður Björnsson
Á dimmri nóttu
Á dimmri nóttu bárust boð
um bjartan nýjan dag.
Guð sendi engla sína til
að syngja dýrðar lag.
Hann framtíð jarðar börnum býr
og boðar fögnuð þeim,
því kærleikur sem kuldinn flýr
nú kom í þennan heim.
Að heyra boðin himni frá
fær heimi þínum breytt.
Þau boð að heilög himinsdýr
sé hjarta þínu veitt.
Guð lætur ekkert aftra sér
og auðgar barnið sitt.
Hann gefur jóla gleði þér
Og guðsríkið er þitt.
Guðs engill flytur enn þá boð
með undur skærri raust
Um sálarfrið, um frelsi til
að fagna ótta laust.
Á jólahátíð heilög kyrrð
fær hugann leyst úr þröng
því heimurinn á hljóða stund
og heyrir engla söng.
Jólahjól
Undir jóla hjóla tré
er pakki
Undir jóla hjóla tré
er voðalega stór pakki
í silfurpappír
og mamma og pabbi glotta í laumi í kampinn
Skild'a vera jólahjól
Skild'etta vera jólahjól
Skild'a vera jólahjól
Skild'etta vera jólahjól
Úti í jólahjólabæ slær klukka
úti í jólahjólabæ hringir jólahjólaklukkan jólin inn
Ég mæni útum grá glugga
og jólasveinninn glottir bakvið ský
út í bæði
Skild'a vera jólahjól
Skild'etta vera jólahjól
Skild'a vera jólahjól
Skild'etta vera jólahjól
Mamma og pabbi
þegja og vilja ekkert segja
Skild'a vera jólahjól
Vona að þetta sé nú jólahjól
Að þetta sé nú jólahjól
óóóójeeeee
Undir jóla hjóla tré
er pakki
Undir jóla hjóla tré
er voðalega stór pakki
í silfurpappír
og mamma og pabbi glotta í laumi í kampinn
út í bæði.
Skild'a vera jólahjól
Skild'etta vera jólahjól
Skild'a vera jólahjól
Skild'etta vera jólahjól
...
skildetta vera hjólajól?
ætli það sé mótorhjól
Sniglabandið
Jólin koma
Er nálgast jólin lifnar yfir öllum
það er svo margt sem þarf að gera þá
og jólasveinar fara upp á fjöllum
að ferðbúast og koma sér á stjá.
Jólin koma, jólin koma,
og þeir kafa snjó á fullri fart,
jólin koma, jólin koma,
allir búast í sitt besta skart.
Hann er svo blankur auminginn hann pabbi
að ekki gat hann gefið mömmu kjól.
Svo andvarpaði' hann út af búðarlabbi:
„Það er svo dýrt að halda þessi jól.“
Jólin koma, jólin koma,
blessuð krakkar forðist glaum og gól.
Jólin koma, jólin koma,
eignist kyrrð og frið um heilög jól.
Gefðu mér gott í skóinn
Gefðu mér gott í skóinn
góði jólasveinn í nótt.
Úti þú arkar snjóinn,
inni sef ég vært og rótt.
Góði, þú mátt ei gleyma
glugganum er sef ég hjá.
Dásamlegt er að dreyma
um dótið sem ég fæ þér frá.
Góði sveinki gættu' að skó
gluggakistunni' á,
og þú mátt ei arka hjá
án þess að setja neitt í þá.
Gefðu mér eitthvert glingur
góði jólasveinn í nótt.
Meðan þú söngva syngur
sef ég bæði vært og rótt.
Gefðu mér gott í skóinn
góði jólasveinn í nótt.
Úti þú arkar snjóinn,
inni sef ég vært og rótt.
Góði, þú mátt ei gleyma
glugganum er sef ég hjá.
Dásamlegt er að dreyma
um dótið sem ég fæ þér frá.
Ó, hve skelfing yrði' ég kát
ef þú gæfir mér
ein dúkku, ígulker
eða bara hvað sem er.
Gefðu mér eitthvert glingur
góði jólasveinn í nótt.
Meðan þú söngva syngur
sef ég bæði vært og rótt.
Yfir fannhvíta jörð
Yfir fannhvíta jörð leggur frið
þegar fellur mjúk logndrífa á grund,
eins og heimurinn hinkri aðeins við,
haldi niðri sér anda um stund.
Eftirvæntingu í augum má sjá,
allt er einhvað svo spennandi í dag.
Jafnvel kisa hún tiplar á tá,
þorir tæplega að mala sitt lag.
Svo berst ómur
og samhljómur
til eyrna af indælum söng.
Tvíræð bros mætast
og börnin kætast,
en biðin er börnunum löng.
Loksins kveikt er á kertum í bæ,
þá er kátt um öll mannana ból.
Og frá afskekktum bæ út við sæ,
ómar kveðjan um Gleðileg jól.
Á Betlehemsvöllum
Á Betlehemsvöllum þar birtist um nótt,
hinn blessaði engill, sem boðar oss skjótt:
Nú fagnið og gleðjist því frelsarinn er
oss fæddur í heiminn á völlunum hér.
Í lágreista jötu hér lausnarinn fyr
var lagður í hálminn við fjárhússins dyr.
Þar stjarnan á himninum blikaði blítt,
og birtuna lagði um andlit hans frítt.
Og dýrin á völlunum vaka þá nótt,
en vindurinn sefur og allt er svo hljótt.
Nú barnið í jötunni brosir þér við,
og blessun því fylgir, það gefur þér frið.
Ó ver hjá mer Jesús, ó veit mér þá bón,
að vernda mig ætíð svo bíði ei tjón,
og blessa þú ávallt öll börnin þín smá,
sem biðja þess heitast að lifa þér hjá.
Sigurður Björnsson
Boðskapur Lúkasar
Forðum í bænum Betlehem
var borinn sá sem er
sonur guðs sem sorg og þraut
og syndir manna ber
Viðlag:
,;Hlustið englar himnum af
þeim herra greina frá
sem lagður var í
lágan stall, en lýsir jörðu á;,
Hirðum sem vöktu heiðum á
og hjarða gættu um nótt
englar gleði fluttu fregn
um frelsun allri drótt
Viðlag
Vitringum lýsti langan veg
sú leiðar stjarna hrein
sem ljóma heimi breyskum ber
og bætir hölda mein
Viðlag
Haukur Ágústsson
Heilög Lúsía
Hljóð er hin höfga nótt.
Hægum í blænum
dormar nú sérhver drótt.
Dimmt er í bænum.
Birtir af kertum brátt,
blíð mærin eyðir nátt:
heilög Lúsía,
heilög Lúsía.
Veröld í vændum á
vonglaðar stundir.
Ljósdýrð frá himnum há
hríslast um grundir,
Drottins því bjarma ber
blessuð mær öllum hér,
heilög Lúsía,
heilög Lúsía.
Líða um lönd og sæ
ljúfsætir ómar.
Streyma frá byggð og bæ
blæfagrir hljómar.
Hennar lof heyrast skal
himins um bjartan sal
helgrar Lúsíu,
helgrar Lúsíu!
Elsa E. Guðjónsson
Jólaklukkur
Ding dong dingadinga dong
Nú klukkur himins klingja.
Fjölda engla fyrir ber
um frið á jörðu syngja
Gloría, Gloría,
Gloría, Gloría,
Gloría, Gloría.
Hósanna in excelsis
Hljóma klukkur heims um ból
til hátíðar skal bjóða.
Fögnum öll um friðar jól
með frelsaranum góða.
Gloría, Gloría,
Gloría, Gloría,
Gloría, Gloría.
Hósanna in excelsis
Ding dong yfir mörk og mið
skal klukkan helga hljóma
boðar gleði, farsæld, frið
vorn fögnuð látum óma
Gloría, Gloría,
Gloría, Gloría,
Gloría, Gloría.
Hósanna in excelsis
Nú er Gunna á nýju skónum,
nú eru að koma jól.
Siggi er á síðum buxum,
Solla á bláum kjól.
Mamma er enn í eldhúsinu
eitthvað að fást við mat.
Indæla steik hún er að færa
upp á stærðar fat.
Pabbi enn í ógnarbasli
á með flibbann sinn.
„Fljótur, Siggi, finndu snöggvast
flibbahnappinn minn“.
Kisu er eitthvað órótt líka,
út fer brokkandi.
Ilmurinn úr eldhúsinu
er svo lokkandi.
Á borðinu ótal bögglar standa,
bannað að gægjast í.
Kæru vinir, ósköp erfitt ,
er að hlýða því.
Jólatréð í stofu stendur,
stjörnuna glampar á.
Kertin standa á grænum greinum,
gul og rauð og blá.
Loksins hringja kirkjuklukkur,
kvöldsins helgi inn.
á aftansöng í útvarpinu,
allir hlusta um sinn.
Mamma ber nú mat á borð
og mjallahvítan dúk,
hún hefur líka sett upp svuntu,
sem er hvít og mjúk.
Nú er komin stóra stundin,
staðið borðum frá,
nú á að fara að kveikja á kertum,
kætast börnin smá.
Ungir og gamlir ganga kringum,
græna jólatréð.
dansa og syngja kátir krakkar,
kisu langar með.
Leikföng glitra, ljósin titra,
ljómar stofan öll,
klukkur hringja, krakkar syngja
kvæði og lögin snjöll.
Stelpurnar fá stórar brúður,
strákurinn skíðin hál,
konan brjóstnál, karlinn vindla,
kisa mjólkurskál.
Síðan eftir söng og gleði
sofna allir rótt,
það er venja að láta ljósin
loga á jólanótt.
Ragnar Jóhannesson
Hvít jól
Ég man þau jólin, mild og góð
er mjallhvít jörð í ljóma stóð,
stöfum stjörnum bláum,
frá himni háum,
í fjarska kirkjuklukknahljóm.
Ég man þau jól, hinn milda frið
á mínum jólakortum bið
að æfinlega eignist þið
heiða daga, helgan jólafrið.
Stefán Jónsson
Ég sá mömmu kyssa jólasvein
Ég sá mömmu kyssa jólasvein,
við jólatréð í stofunni í gær.
Ég læddist létt á tá
til að líta gjafir á,
hún hélt ég væri steinsofandi
Stínu dúkku hjá,
og ég sá mömmu kitla jólasvein
og jólasveinnin út um skeggið hlær.
Já sá hefði hlegið með
hann faðir minn hefði' hann séð
mömmu kyssa jólasvein í gær.
Hinrik Bjarnason
Gefðu mér gott í skóinn
Gefðu mér gott í skóinn
góði jólasveinn í nótt.
Úti þú arkar snjóinn,
inni sef ég vært og rótt.
Góði, þú mátt ei gleyma
glugganum er sef ég hjá.
Dásamlegt er að dreyma
um dótið sem ég fæ þér frá.
Góði sveinki gættu' að skó
gluggakistunni' á,
og þú mátt ei arka hjá
án þess að setja neitt í þá.
Gefðu mér eitthvert glingur
góði jólasveinn í nótt.
Meðan þú söngva syngur
sef ég bæði vært og rótt.
Gefðu mér gott í skóinn
góði jólasveinn í nótt.
Úti þú arkar snjóinn,
inni sef ég vært og rótt.
Góði, þú mátt ei gleyma
glugganum er sef ég hjá.
Dásamlegt er að dreyma
um dótið sem ég fæ þér frá.
Ó, hve skelfing yrði' ég kát
ef þú gæfir mér
ein dúkku, ígulker
eða bara hvað sem er.
Gefðu mér eitthvert glingur
góði jólasveinn í nótt.
Meðan þú söngva syngur
sef ég bæði vært og rótt.
Heims um ból
Heims um ból, helg eru jól,
signuð mær son Guðs ól,
frelsun mannanna, frelsisins lind,
frumglæði ljóssins, en gjörvöll mannkind
"meinvill í myrkrunum lá" .
Heimi í hátíð er ný,
himneskt ljós lýsir ský,
liggur í jötunni lávarður heims,
lifandi brunnur hins andlega seims,
"konungur lífs vors og ljós" .
Heyra má himnum í frá
englasöng: Allelúja.
Friður á jörðu því faðirinn er
fús þeim að líkna, sem tilreiðir sér
"samastað syninum hjá ".
Sveinbjörn Egilsson
Hvít jól
Ég man þau jólin, mild og góð
er mjallhvít jörð í ljóma stóð,
stöfum stjörnum bláum,
frá himni háum,
í fjarska kirkjuklukknahljóm.
Ég man þau jól, hinn milda frið
á mínum jólakortum bið
að æfinlega eignist þið
heiða daga, helgan jólafrið.
Stefán Jónsson
Bráðum koma blessuð jólin
Bráðum koma blessuð jólin
börnin fara að hlakka til.
Allir fá þá eitthvað fallegt
í það minnsta kerti´ og spil.
Hvað það verður veit nú enginn,
vandi er um slíkt að spá.
En eitt er víst að alltaf verður
ákaflega gaman þá.
Máske þú fáir menn úr tini,
máske líka þetta kver.
Við skulum bíða og sjá hvað setur
seinna vitnast hvernig fer.
En ef þú skyldir eignast kverið,
ætlar það að biðja þig
að fletta hægt og fara alltaf
fjarskalega vel með sig.
Jóhannes úr Kötlum
Það á að gefa börnum brauð
Það á að gefa börnum brauð
að bíta í á jólunum,
kertaljós og klæðin rauð,
svo komist þau úr bólunum,.
Væna flís af feitum sauð,
sem fjalla gekk á hólunum.
Nú er hún gamla Grýla dauð,
gafst hún upp á rólunum.
Ég sá mömmu kyssa jólasvein
Ég sá mömmu kyssa jólasvein,
við jólatréð í stofunni í gær.
Ég læddist létt á tá
til að líta gjafir á,
hún hélt ég væri steinsofandi
Stínu dúkku hjá,
og ég sá mömmu kitla jólasvein
og jólasveinnin út um skeggið hlær.
Já sá hefði hlegið með
hann faðir minn hefði' hann séð
mömmu kyssa jólasvein í gær.
Hinrik Bjarnason
Jólin alls staðar
Jólin, jólin alls staðar
með jólagleði og gjafirnar.
Börnin stóreyg standa hjá
og stara jólaljósin á.
Jólaklukka boðskap ber
um bjarta framtíð handa þér
og brátt á himni hækkar sól,
við höldum heilög jól.
Jóhanna G. Erlingsson
Þá nýfæddur Jesús
Þá nýfæddur Jesús í Jötunni lá
á jólunum fyrstu var dýrðlegt að sjá,
þá sveimuðu englar frá himninum hans
því hann var nú fæddur í líkingu manns.
Þeir sungu „hallelúja“ með hátíðarbrag,
„nú hlotnast guðsbörnum friður í dag“,
og fagnandi hirðarnir fengu að sjá
hvar frelsarinn okkar í jötunni lá.
Ég bið þig, ó Drottinn, að dvelja mér hjá,
að dýrðina þína ég fái að sjá,
ó blessa þú, Jesú, öll börnin þín hér,
að búa þau fái á himnum með þér.
Björgvin Jörgensson
Jólasveinar ganga um gólf
Jólasveinar ganga um gólf
með gildan staf í hendi,
móðir þeirra sópar gólf
og flengir þá með vendi.
Uppi’ á stól stendur mín kanna,
níu nóttum fyrir jól
þá kem ég til manna.
Jólasveinar ganga um gátt
með gildan staf í hendi.
Móðir þeirra hrín við hátt
og hýðir þá með vendi.
Uppi’ á stól stendur mín kanna,
níu nóttum fyrir jól
þá kem ég til manna.
Þjóðvísur
Guðs kristni í heimi
Guðs kristni í heimi, krjúp við jötu lága.
Sjá konungur englanna fæddur er.
Himnar og heimar lát lofgjörð hljóma.
Ó, dýrð í hæstu hæðum.
Ó, dýrð í hæstu hæðum.
Guðs heilagi sonur, ó dýrð sé þér.
Hann ljós er af ljósi, Guð af sönnum Guði,
einn getinn, ei skapaður, sonur er.
Orðið varð hold í hreinnar meyjar skauti.
Ó, dýrð í hæstu hæðum.
Ó, dýrð í hæstu hæðum.
Guðs heilagi sonur, ó dýrð sé þér.
Sjá himnarnir opnast. Hverfur nætursorti,
og himneskan ljóma af stjörnu ber.
Heilagan lofsöng himinhvolfin óma.
Ó, dýrð í hæstu hæðum.
Ó, dýrð í hæstu hæðum.
Guðs heilagi sonur, ó dýrð sé þér.
Á Betlehemsvöllum hirðar gættu hjarðar.
Guðs heilagur engill þeim fregn þá ber.
Fæddur í dag er frelsari vor Kristur.
Ó, dýrð í hæstu hæðum.
Ó, dýrð í hæstu hæðum.
Guðs heilagi sonur, ó dýrð sé þér.
Já, dýrð sé í hæðum Drottni, Guði vorum,
og dýrð sé hanns syni, er fæddur er.
Lofsöngvar hljómi. - Himinhvolfin ómi:
Ó, dýrð í hæstu hæðum.
Ó, dýrð í hæstu hæðum.
Guðs heilagi sonur, ó dýrð sé þér.
Valdimar Snævarr
Jólasveinninn minn
Jólasveinninn minn jólasveinninn minn
ætlar að koma í dag
með poka af gjöfum og segja sögur
og syngja jólalag.
Það verður gaman þegar hann kemur
þá svo hátíðlegt er.
Jólasveinninn minn, káti karlinn minn
kemur með jólin með sér.
Jólasveinninn minn, jólasveinninn minn
ætlar að koma í kvöld.
Ofan af fjöllum með ærslum og köllum
hann arkar um um holtin köld.
Hann er svo góður og blíður við börnin,
bæði fátæk og rík.
Enginn lendir í jólakettinum,
allir fá nýja flík.
Jólasveinninn minn, jólasveinninn minn
arkar um holtin köld,
af því að litla jólabarnið
á afmæli í kvöld.
Ró í hjarta, frið og fögnuð
flestir öðlast þá.
Jólasveinninn minn, komdu karlinn minn,
kætast þá börnin smá.
Ómar Ragnarsson
Gleðileg jól
Gleðileg jól, nú gjörvöll látum hljóma,
gleðileg jól, um alla helgidóma.
Frelsari vor nú fæddur er á jörðu,
friðarins Guð (þú mikli), friðarins Guð.
Lýs stjarn fjöld á ljóssins soninn bjarta.
Ljómar nú kvöld, og sæla’ í hverju hjarta.
Þökkum í bæn því Guð oss öllum gefur
gleðileg jól (oss öllum), gleðileg jól.
Margrét Ólafsdóttir
Gekk ég yfir sjó og land
Gekk ég yfir sjó og land
og hitti þar einn gamlan mann,
spurði hann og sagði svo:
„Hvar áttu heima?“
„Ég á heima á Klapplandi, Klapplandi,
Klapplandi.
Ég á heima á Klapplandi,
Klapplandinu góða.“
(Stapplandi, Grátlandi, Hlælandi,Hvísllandi og Íslandi).
Á jólunum er gleði og gaman
:/: Á jólunum er gleði og gaman,
fúm, fúm, fúm :/:
:/:Þá koma allir krakkar með
í kringum jólatréð.
Þá mun ríkja gleði og gaman,
allir hlæja og syngja saman
fúm, fúm, fúm! :/:
:/: Og jólasveinn með sekk á baki
fúm, fúm, fúm :/:
:/:hann gægist inn um gættina
á góðu krakkana.
Þá mun ríkja gleði og gaman,
allir hlæja og syngja saman
fúm, fúm, fúm! :/:
:/: Á jólunum er gleði og gaman
fúm, fúm, fúm :/:
:/:Þá klingja allar klukkur við
og kalla á gleði og frið.
Þá mun ríkja gleði og gaman,
allir hlæja og syngja saman
fúm, fúm, fúm! :/:
Friðrik Guðni Þórleifsson
Í skóginum stóð kofi einn
Í skóginum stóð kofi einn,
sat við gluggann jólasveinn.
Þá kom lítið héraskinn
sem vildi komast inn.
„Jólasveinn, ég treysti á þig,
veiðimaður skýtur mig!“
„Komdu litla héraskinn,
því ég er vinur þinn.“
Hátíð í bæ
Ljósadýrð loftin gyllir
lítið hús yndi fyllir
og hugurinn heimleiðis leitar því æ
man ég þá er hátíð var í bæ.
Ungan dreng ljósin laða,
litla snót geislum baðar.
Ég man það svo lengi sem lifað ég fæ,
lífið þá er hátíð var í bæ.
Hann fékk bók, en hún fékk nál og tvinna,
hönd í hönd þau leiddust kát og rjóð.
Sælli börn nú sjaldgæft er að finna,
ég syng um þau mitt allra besta ljóð.
Söngur dvín svefninn hvetur,
systkin tvö geta ei betur,
en sofna hjá mömmu, ég man þetta æ,
man það þá er hátíð var í bæ.
Ólafur Gaukur
Þrettán dagar jóla
(Athugið að á eftir hverri vísu bætist við feitletraði textinn í vísunum á undan,
þ.e. textinn er þá lesinn upp á við.)
1. Á jóladaginn fyrsta hann Jónas færði mér
einn talandi páfugl á grein.
---------------------------------------
(og einn talandi páfugl á grein.)
2. Á jóladaginn annan hann Jónas færði mér
tvær dúfur til,
3. Á jóladaginn þriðja hann Jónas færði mér
þrjú spök hænsn,
4. Á jóladaginn fjórða hann Jónas færði mér
fjögur nautin feit,
5. Á jóladaginn fimmta hann Jónas færði mér
fimmfaldan hring,
6. Á jóladaginn sjötta hann Jónas færði mér
sex þýða þresti,
7. Á jóladaginn sjöunda hann Jónas færði mér
sjö hvíta svani,
8. Á jóladaginn áttunda hann Jónas færði mér
átta kýr með klöfum,
9. Á jóladaginn níunda hann Jónas færði mér
níu skip í naustum,
10. Á jóladaginn tíunda hann Jónas færði mér
tíu hús á torgi,
11. Á jóladaginn ellefta hann Jónas færði mér
ellefu hallir álfa,
12. Á jóladaginn tólfta hann Jónas færði mér
tólf lindir tærar,
13. Á jóladaginn þrettánda hann Jónas færði mér
þrettán hesta þæga,
Hinrik Bjarnason
Jólasveinar einn og átta
Jólasveinar einn og átta,
ofan komu af fjöllunum,
í fyrrakvöld þeir fóru að hátta,
fundu hann Jón á Völlunum.
Andrés stóð þar utan gátta,
það átti að færa hann tröllunum.
Þá var hringt í Hólakirkju
öllum jólabjöllunum.
Þjóðvísa
Frá borg er nefnist Betlehem
Frá borg er nefnist Betlehem
kom boðskapur svo hljótt
er fátæk móðir, ferðamædd,
í fjárhúsi tók sótt.
Hún fæddi þar sinn fyrsta son
þá fyrstu jólanótt.
Vér boðum þér fögnuð og frið,
fögnuð og frið.
Vér boðum þér fögnuð og frið.
Á hæðum gættu hirðar fjár
og heyrðu fögur hljóð
er herskaranna himnakór
söng hallelújaóð.
Með fögnuði hin fyrstu jól
þeir fluttu sigurljóð.
Vér boðum þér fögnuð og frið,
fögnuð og frið.
Vér boðum þér fögnuð og frið.
Hinrik Bjarnason
Fögur er foldin
Fögur er foldin,
heiður er Guðs himinn,
indæl pílagríms ævigöng.
Fram, fram um víða
veröld og gistum
í Paradís með sigursöng.
Kynslóðir koma,
kynslóðir fara,
allar sömu ævigöng.
Gleymist þó aldrei
eilífa lagið
við pílagrímsins gleðisöng.
Fjárhirðum fluttu
fyrst þann söng Guðs englar,
unaðssöng , er aldrei þver:
Friður á foldu,
fagna þú, maður,
frelsari heimsins fæddur er.
Matthías Jochumsson
Klukkurnar
Klukkurnar dinga-linga-ling,
klingja um jól.
Börnin safnast saman,
sungin jólavísa,
komið er að kveldi,
kertin jóla lýsa.
Klukkurnar dinga-linga-ling
klinga um jól.
Klukkurnar dinga-linga-ling
klingja um jól.
Loftið fyllist friði,
fagra heyrum óma,
inn um opinn gluggann
allar klukkur hljóma.
Klukkurnar dinga-linga-ling
klinga um jól.
Ólafur Gaukur
Í Betlehem
Í Betlehem er :/: barn oss fætt:/:
Því fagni gjörvöll Adamsætt.
:/: Hallelúja :/:
Það barn oss fæddi :/: fátæk mær :/:
Hann er þó dýrðar Drottinn skær.
:/: Hallelúja :/:
Hann var í jötu :/:lagður lágt :/:
en ríkir þó á himnum hátt.
:/: Hallelúja :/:
Hann vegsömuðu :/: vitringar :/:
hann tigna himins herskarar.
:/: Hallelúja :/:
Hann boðar frelsi' og :/: frið á jörð :/:
og blessun Drottins barnahjörð
:/: Hallelúja :/:
Vér undir tökum :/: englasöng :/:
og nú finst oss ei nóttin löng.
:/: Hallelúja :/:
Vér fögnum komu :/: Frelsarans :/:
vér erum systkin orðin hans.
:/: Hallelúja :/:
Hvert fátækt hreysi :/: höll nú er :/:
Því Guð er sjálfur gestur hér.
:/: Hallelúja :/:
Í myrkrum ljómar :/: lífsins sól :/:
Þér, Guð sé lof fyrir gleðileg jól.
:/: Hallelúja :/:
Valdimar Briem
Snæfinnur snjókarl
Snæfinnur snjókarl
var með snjáðan pípuhatt,
gekk í gömlum skóm
og með grófum róm
gat hann talað, rétt og hratt.
Snæfinnur snjókarl,
bara sniðugt ævintýr,
segja margir menn, en við munum enn
hve hann mildur var og hýr.
En galdrar voru geymdir
í gömlu skónum hans;
er fékk hann þá á fætur sér
fór hann óðara í dans.
Já, Snæfinnur snjókarl,
hann var snar að lifna við,
og í leik sér brá æði léttur þá,
uns hann leit í sólskinið.
Snæfinnur snjókarl
snéri kolli himins til,
og hann sagði um leið:
„Nú er sólin heið
og ég soðna, hér um bil.“
Undir sig tók hann
alveg feiknamikið stökk,
og á kolasóp inn í krakkahóp
karlinn allt í einu hrökk.
Svo hljóp hann einn,
-var ekki seinn-
alveg niðu’r á torg,
með sæg af börnum söng hann lag,
bæði í sveit og höfuðborg.
Já, Snæfinnur snjókarl
allt í snatri þetta vann,
því að yfir skein árdagssólin hrein
og hún var að bræða hann.
Hinrik Bjarnason
Litla Jólabarn
Jólaklukkur klingja,
kalda vetrarnótt.
Börnin sálma syngja
sætt og ofurhljótt.
Englaraddir óma
yfir freðna jörð.
Jólaljósin ljóma
lýsa upp myrkan svörð.
Litla jólabarn, litla jólabarn
ljómi þinn stafar geislum
ís og hjarn.
Indæl ásýnd þín
yfir heimi skín,
litla saklausa jólabarn.
Ljúft við vöggu lága
lofum við þig nú.
Undrið ofursmáa
eflir von og trú.
Veikt og vesælt alið
varnarlaust og smátt,
en fjöregg er þér falið
framtíð heims þú átt.
Litla jólabarn.........
Er þú hlærð og hjalar,
hrærist sála mín.
Helga tungu tala
tærblá augu þín.
Litla brosið bjarta
boðskap flytur enn.
Sigrar myrkrið svarta
sættir alla menn.
Litla jólabarn..........
Ómar Ragnarsson
Aðventan
Við kveikjum einu kerti á,
hans koma nálgast fer,
sem fyrstu jól í jötu lá
og Jesúbarnið er.
Við kveikjum tveimur kertum á
og komu bíðum hans.
Því Drottinn sjálfur soninn þá
mun senda’ í líking manns.
Við kveikjum þremur kertum á
því konungs beðið er,
þótt Jesús sjálfur jötu’ og strá
á jólum kysi sér.
Við kveikjum fjórum kertum á;
brátt kemur gesturinn
og allar þjóðir þurfa’ að sjá
að það er frelsarinn.
Lilja Kristjánsdóttir
Aðfangadagskvöld
Nú er Gunna á nýju skónum,
nú eru að koma jól.
Siggi er á síðum buxum,
Solla á bláum kjól.
Mamma er enn í eldhúsinu
eitthvað að fást við mat.
Indæla steik hún er að færa
upp á stærðar fat.
Pabbi enn í ógnarbasli
á með flibbann sinn.
„Fljótur, Siggi, finndu snöggvast
flibbahnappinn minn“.
Kisu er eitthvað órótt líka,
út fer brokkandi.
Ilmurinn úr eldhúsinu
er svo lokkandi.
Á borðinu ótal bögglar standa,
bannað að gægjast í.
Kæru vinir, ósköp erfitt ,
er að hlýða því.
Jólatréð í stofu stendur,
stjörnuna glampar á.
Kertin standa á grænum greinum,
gul og rauð og blá.
Loksins hringja kirkjuklukkur,
kvöldsins helgi inn.
á aftansöng í útvarpinu,
allir hlusta um sinn.
Mamma ber nú mat á borð
og mjallahvítan dúk,
hún hefur líka sett upp svuntu,
sem er hvít og mjúk.
Nú er komin stóra stundin,
staðið borðum frá,
nú á að fara að kveikja á kertum,
kætast börnin smá.
Ungir og gamlir ganga kringum,
græna jólatréð.
dansa og syngja kátir krakkar,
kisu langar með.
Leikföng glitra, ljósin titra,
ljómar stofan öll,
klukkur hringja, krakkar syngja
kvæði og lögin snjöll.
Stelpurnar fá stórar brúður,
strákurinn skíðin hál,
konan brjóstnál, karlinn vindla,
kisa mjólkurskál.
Síðan eftir söng og gleði
sofna allir rótt,
það er venja að láta ljósin
loga á jólanótt.
Ragnar Jóhannesson
Adam átti syni sjö
Adam átti syni sjö,
sjö syni átti Adam.
Adam elskaði alla þá
og allir elskuðu Adam.
Hann sáði, hann sáði,
hann klappaði saman lófunum,
stappaði niður fótunum,
ruggaði sér í lendunum
og sneri sér í hring.
Göngum við í kringum
Göngum við í kringum einiberjarunn,
einiberjarunn, einiberjarunn.
Göngum við í kringum einiberjarunn,
snemma á mánudagsmorgni.
Svona gerum við er við þvoum okkar þvott,
þvoum okkar þvott, þvoum okkar þvott,
svona gerum við þegar við þvoum okkar þvott,
snemma á mánudagsmorgni.
Snemma á Þriðjudagsmorgni: Vindum okkar þvott
Snemma á Miðvikudagsmorgni: Hengjum okkar þvott
Snemma á Fimmtudagsmorgni: Teygjum okkar þvott
Snemma á Föstudagsmorgni: Straujum okkar þvott
Snemma á Laugardagsmorgni: Skúrum okkar gólf
Snemma á Sunnudagsmorgni: Greiðum okkar hár
Seint á Sunnudagsmorgni: Göngum kirkjugólf
Kemur hvað mælt var
Kemur hvað mælt var við mannkyn fram:
Móðir leggur barn í hálm.
Englar allt um kring
hefja sætan söng,
flytja þakkargjörð,
boða frið á jörð.
Sveinninn sem hlýtur þar hvílu' í kró,
hverjum Drottni' er æðri þó.
Englar allt um kring
hefja sætan söng,
flytja þakkargjörð,
boða frið á jörð.
Reisir sú barnshönd, sem ritað er,
ríki Guðs í heimi hér.
Englar allt um kring
hefja sætan söng,
flytja þakkargjörð,
boða frið á jörð.
Þorsteinn Valdimarsson
Hátíð fer að höndum ein
Hátíð fer að höndum ein,
hana vér allir prýðum.
Lýðurinn tendri ljósin hrein,
líður að tíðum,
líður að helgum tíðum.
Gerast mun nú brautin bein,
bjart í geiminum víðum.
Ljómandi kerti' á lágri grein.
Líður að tíðum,
líður að helgum tíðum.
Sæl mun dilla, silkirein,
syninum, undurfríðum.
Leið ei verður þá lundin nein.
Líður að tíðum,
líður að helgum tíðum.
Jóhannes úr Kötlum
Jólasveinninn kemur í kvöld
Nú hlustum við öll svo hýrleg og sett,
ekki nein köll því áðan barst frétt:
Jólasveinninn kemur í kvöld!
Hann arkar um sveit og arkar í borg
og kynja margt veit um kæti og sorg.
Jólasveinninn kemur í kvöld!
Hann sér þig er þú sefur,
hann sér þig vöku í.
og góðum börnum gefur hann
svo gjafir, veistu' af því.
Nú hlustum við öll svo hýrleg og sett,
ekki nein köll því áðan barst frétt:
Jólasveinninn kemur í kvöld!
Með flautur úr tré og fiðlur í sekk,
bibbidíbe og bekkedíbekk.
Jólasveinninn kemur í kvöld!
Og brúður í kjól sem bleyta hvern stól,
flugvélar, skip og fínustu hjól.
Jólasveinninn kemur í kvöld!
Og engan þarf að hryggja
því allir verða með
er börnin fara' að byggja sér
bæ og þorp við jólatréð.
Hæ! Nú hlustum við öll svo hýrleg og sett,
ekki nein köll því áðan barst frétt:
Jólasveinninn kemur í kvöld.
Hinrik Bjarnason
Vöggusálmurinn
Sofðu, Jesús, sofðu rótt,
senn er nótt,
sæng við búum þér nú hljótt.
Þér við vöggum, vöggum, vöggum,
Þér við vöggum, vöggum, vöggum.
Hvíldu undir okkar sæng
eins og fugl við móður væng.
Maríubarn, ó, blunda nú,
blunda nú,
Blíðra drauma njótir þú.
Þér við vöggum, vöggum, vöggum,
Þér við vöggum, vöggum, vöggum.
Þér við fylgjum þína slóð
og þér við syngjum vögguljóð.
Hinrik Bjarnason
Jesús þú ert vort jólaljós
Jesús þú ert vort jólaljós,
um jólin ljómar þín stjarna.
Þér englarnir kveða himneskt hrós,
það hljómar og raust Guðs barna.
Skammdegismyrkrið skyggir svart,
þó skugga sjáum ei tóma.
Þú ljósið á hæðum, blítt og bjart,
þú berð oss svo fagran ljóma.
Jesús þú ert vort jólatré,
á jörðu plantaður varstu.
Þú ljómandi ávöxt lést í te
og lifandi greinar barstu.
Vetrarins frost þó hér sé hart
og hneppi lífið í dróma
þú kemur veð vorsins skrúð og skart
og skrýðir allt nýjum blóma.
Jesús, þú ert vor jólagjöf,
sem jafnan besta vér fáum.
Þú gefinn ert oss við ystu höf,
en einkum þó börnum smáum.
Brestur oss alla býsna margt.
Heyr barnavarirnar óma.
Þú gefur oss lífsins gullið bjart
því gleðinnar raddir hljóma.
Valdimar Briem
Svo fjarri í jötuSvo fjarri í jötu svo fagur að sjá
minn frelsari góður í heyinu lá
og stjörnurnar ljómuðu’ og lýstu þar inn
sem liggjandi í jötu svaf frelsari minn.
Og dýrin hann vakandi umkringdu öll
og umhverfið breyttist í skínandi höll.
Ó, ver hjá mér Drottinn og vak yfir mér
svo villist ég ekki í burtu frá þér.
Hannes Flosason
Jólin 1891Fullvel man ég fimmtíu ára sól,
fullvel meir en hálfrar aldar jól.
Man það fyrst er sviptur allri sút
sat ég barn með rauðan vasaklút.
Kertin brunnu bjart í lágum snúð,
bræður fjórir áttu ljósin prúð.
Mamma settist sjálf við okkar borð,
sjáið, ennþá man ég hennar orð:
„Þessa hátíð gefur okkur Guð,
Guð hann skapar allan lífsfögnuð,
án hans gæsku aldrei sprytti rós,
án hans náðar dæi sérhvert ljós.
Þessi ljós sem gleðja ykkar geð
Guð hefur kveikt svo dýrð hans gætuð séð.
Jólagleðin ljúfa lausnarans
leiðir okkur nú að jötu hans.“
Síðan hóf hún heilög sagnamál,
himnesk birta skein í okkar sál.
Aldrei skyn né skilningskraftur minn
skildi betur jólaboðskapinn.
Matthías Jochumsson
Ó, Jesúbarn blíttÓ, Jesúbarn blítt svo bjart og svo frítt
þitt ból er hvorki mjúkt né hlýtt.
Þú komst frá háum himnastól
með helgan frið og dýrðleg jól.
Ó, Jesúbarn blítt svo bjart og svo frítt.
Ó, Jesúbarn blítt svo bjart og svo frítt
þú bauðst mér gleðiefni nýtt.
Þinn föður á himnum ég einnig á
og ekkert mér framar granda má.
Ó, Jesúbarn blítt svo bjart og svo frítt.
Ó, Jesúbarn blítt svo bjart og svo frítt
þú bróðir minn ert og allt er nýtt.
Þú komst í heim með kærleik þinn,
þú komst með gleðiboðskapinn.
Ó, Jesúbarn blítt svo bjart og svo frítt
Margrét Jónsdóttir
Í dag er glatt í döprum hjörtumÍ dag er glatt í döprum hjörtum
því Drottins ljóma jól.
Úr niða myrkrum nætursvörtum
upp náðar rennur sól.
Er vetrar geisar stormur stríður
þá stendur hjá oss friðarengill blíður.
Og þegar ljósið dagsins dvín
:/: oss Drottins birta kringum skín. :/:
Oss öllum mikinn fögnuð flytur
sá friðarengill skær:
„Sá Guð er hæst á himni situr
er hér á jörð oss nær,
sá Guð, er ræður himni háum
hann hvílir nú í dýrastalli lágum,
sá Guð er öll á himins hnoss
:/: varð hold á jörð og býr með oss.“:/:
Ó, dýrð sé þér í hæstum hæðum,
er hingað komst á jörð.
Á meðan lifir líf í æðum
þig lofar öll þín hjörð.
Á meðan tungan má sig hræra,
á meðan hjartað nokkuð kann sig bæra,
hvert andartak, hvert æðarslag
:/: Guðs englar syngi dýrðarlag. :/:
Valdimar Briem
Hin fyrstu jólÞað dimmir og hljóðnar í Davíðsborg,
í dvala sig strætin þagga.
Í bæn hlýtur svölun brotleg sál
frá brunni himneskra dagga.
Öll jörðin er sveipuð jólasnjó
og jatan er ungbarns vagga.
Og stjarna skín gegnum skýjahjúp
með skærum lýsandi bjarma.
Og inn í fjárhúsið birtan berst
og barnið réttir út arma,
en móðirin, sælasti svanni heims
hún sefur með bros um hvarma.
Og hjarðmaður birtist, um húsið allt
ber höfga reykelsisangan.
Í huga flytur hann himni þökk
og hjalar við reifarstrangann.
Svo gerir hann krossmark, krýpur fram
og kyssir barnið á vangann.
Kristján frá Djúpalæk.
Frá ljósanna hásalFrá ljósanna hásal ljúfar stjörnur stara
og stafa um næturhúmið geislakrans.
Fylkingar engla létt um loftið fara
og ljúfir söngvar hljóma
um lífsins helgidóma,
um eilíft heilagt alveldi kærleikans.
Ó, heilaga stjarna rjúf þú voðans veldi
og varðaðu jarðarbarnsins myrka stig.
Ljósanna faðir lát á helgu kveldi
hvert fávíst hjarta finna
til friðar barna þinna.
Gef föllnum heimi ráð til að nálgast þig.
Jens Hermannsson
KlukknahreimKlukknahreim, klukknahreim
hljóma’ um fjöll og fell,
klukknahreim, klukknahreim
ber á bláskinssvell.
Stjarnan mín, stjarnan þínstafar geislum hjarn.
Gaman er að geta’ um jól
glaðst sem lítið barn.
Þótt ei sjái sól,
sveipar jarðarból
hug og hjarta manns
heilög birta’ um jól.
Mjöllin heið og hrein
hylur laut og stein.
Á labbi má þá löngum sjá
lítinn jólasvein.
Klukknahreim, klukknahreim......
Komið, komið með
kringum jólatréð.
Aldrei hef ég eins
augnaljóma séð.
Björn fær hlaupahjól,
Halla nýjan kjól.
Sigga brúðu sína við
syngur „Heims um ból“.
Klukknahreim, klukknahreim......
Hinn forni söngur fór um jörðHinn forni söngur fór um jörð
og fagnað var þá nótt
er englar höfðu himnum frá
í heim til manna sótt.
„Vér færum yður frið á jörð
og farsæld dægrin löng.“
En mannkind hlýddi hljóðlát á
þann hljóm af englasöng.
Um loftin myrk þeir liðu skjótt
og lýstu sína slóð,
en yfir jarðneskt blóð og böl
þá breiddist tónaflóð.
Um auðnir, fjöll og úthöf víð,
um ís og vötnin ströng
þar heyra mátti hátt og skýrt
þann hljóm af englasöng.
Hinrik Bjarnason
Á þeim langa vetri
Á þeim langa vetri
oft var frost og hríð,
fold í frera bundin,
fátt um veður blíð.
Ofan gaf þá snjó á snjó,
snjó ofan á snjó,
á þeim langa vetri
í eina tíð.
Af himnum prins var sendur
með hjálpræði til manns.
En voru trúir þegnar
í víðu ríki hans?
Á þeim langa vetri,
undir fjárhússvist,
í jötu fæddi María
Jesúm Krist.
Fráleitt má ég snauður
færa honum neitt.
Ef ég væri ríkur
allt væri það breytt,
og lærður gæti látið
lærdómsvitið sitt.
En eitt get ég þó gefið:
Gefið hjarta mitt.
Hinrik Bjarnason
Enn fagnar heimur
Enn fagnar heimur helgri nótt
á himni stjörnur skína rótt
og kertaljósin lýsa húm
á litlum kveik við barnsins rúm.
Og þjóðir gleyma þraut og sorg
við þrönga jötu' í Davíðs borg
og eygja bjarma enn af von. –
Þar er hann fæddur, mannsins son.
Því hann, sem braut ei brákað strá,
hann brýtur fjötra og virki há
og gerir frelsið lýðum ljóst
og leggur elsku þeim í brjóst.
Og þótt hans bíði þyrnikrans
og þeirra, er ganga í fótspor hans,
og sálir nísti hörmung hörð,
hans hugsjón mun þó sigra' á jörð.
Þorsteinn Valdimarsson
Friður friður frelsarans
Friður, friður frelsarans,
finni leið til sérhvers manns.
Yfir höf og yfir lönd
almáttug nær drottins hönd.
Hans er lífið, hans er sól,
hann á okkar björtu jól.
:/: Börn við erum börnin smá,
börn, sem Drottinn vakir hjá. :/:
Friður, friður fögur jól,
frelsarinn er vörn og skjól.
Verum örugg, verum trú,
verum glöð á jólum nú.
Veitum öðrum von og yl
vermum allt sem finnur til.
:/: Börn við erum börnin smá,
börn, sem Drottinn vakir hjá. :/:
Friður sé um fold og haf
friðarboðskap Jesús gaf.
Fátækur hann fæddur var,
faðir ljóssins þó hann var.
Ljóssins faðir, ljós þín skær
lýsi öllum nær og fjær.
:/: Börn við erum börnin smá,
börn, sem Drottinn vakir hjá. :/:
Ingólfur Jónsson frá Prestbakka
Hljóða nótt
Hljóða nótt, heilaga nótt.
Værð á fold, vaka tvö
Jósep og María jötuna við,
jól eru komin með himneskan frið.
:/:Fætt er hið blessaða barn. :/:
Hljóða nótt, heilaga nótt.
Hirðum fyrst heyrin kunn
gleðirík, fagnandi engilsins orð,
ómfögur berast frá himni á storð:
:/: Fæddur er frelsari þinn. :/:
Hljóða nótt, heilaga nótt.
Sonur guðs signir jörð.
Myrkrið það hopar við hækkandi dag
hvarvetna sungið er gleðinnar lag:
:/: Kristur er kominn í heim. :/:
Joseph Mohr – Sigurjón Guðjónsson
Meðan hirðarnir fátæku
Meðan hirðarnir fátæku hvíldust svo rótt,
sinnar hjarðar þeir gættu um kalda nótt,
þá kom engillinn sem fegursta boðskapinn bar
og hann birtist í söngnum er hljómaði þar.
Halelúja, halelúja,
fæddur er lausnari mannanna.
Þegar hirðarnir vakna þeir sáu þá sýn
hvar sindrandi leiftur í austrinu skín.
Var sem dagsbirtan sveipaði hauður og haf.
Það var himneska stjarnan sem birtuna gaf.
Halelúja, halelúja,
fæddur er lausnari mannanna.
Þessi stjarna, sem vitringum vísaði leið
til að vitja þess konungs sem heimurinn beið,
yfir Betlehemsvöllum hún benti þeim á
hvar barnið í fjárhúsajötunni lá.
Halelúja, halelúja,
fæddur er lausnari mannanna.
Inn til barnsins gengu vegmóðir vitringar
til að veita því tákn sinnar lotningar,
beygðu kné, en hjörtu þeirra af fögnuði full,
vildu færa því reykelsi, myrru og gull.
Halelúja, halelúja,
fæddur er lausnari mannanna.
Litla barnið, sem í jötu svo veikburða var,
hefur verið oss tilefni fagnaðar.
Látum hljóma þennan frelsis og fagnaðaróð
þar til friðurinn ríkir með sérhverri þjóð.
Halelúja, halelúja,
fæddur er lausnari mannanna.
Guðmundur Guðbrandsson
Jólin, jólin
Jólin jólin jólin koma brátt,
jólaskapið kemur smátt og smátt.
Snjórinn fellur flygsum í
nú fagna litlu börnin því.
Jólin jólin jólin koma brátt,
jólabörnin þvo sér hátt og lágt.
Klæðast fínu fötin í
og flétta hár og greiða.
Hæ hó og jólabjöllurnar
þær óma alls staðar
svo undur hljómfagrar.
Hæ hó og jólagjafirnar
þær eru undarlega lokkandi
svo óskaplega spennandi.
Hæ hó og jólasveinarnir
svo feikna fjörugir
og flestir gjafmildir.
Hæ hó og jólakökurnar
þær eru blátt áfram það besta sem ég fæ.
Ólafur Gaukur
Gleði og friðarjól
Út með illsku’ og hatur,
inn með gleði’ og frið,
taktu’ á móti jólunum
með Drottinn þér við hlið.
Víða’ er hart í heimi,
horfin friðar sól.
Það geta ekki allir haldið
gleði’ og friðarjól.
Mundu að þakka Guði
gjafir, frelsi’ og frið.
Þrautir, raunir náungans
víst koma okkur við.
Bráðum klukkur klingja,
kalla heims um ból,
vonandi þær hringja flestum
gleði’ og friðarjól.
Biðjum fyrir öllum þeim
sem eiga bágt og þjást.
Víða mætti vera meira’
um kærleika og ást.
Bráðum koma jólin,
bíða gjafirnar.
Út um allar byggðir
verða boðnar kræsingar,
en gleymum ekki Guði,
hann son sinn okkur fól.
Gleymum ekki’ að þakka
fyrir gleði’ og friðarjól.
Magnús Eiríksson
Jólaómar
Ó, hve allt er nú friðsælt
og óm um húsið ber.
Er það söngurinn sami, pabbi minn,
sem að syngur á vetri jólin inn?
Er það heilagt helgilag
er heyrðist fyrst þann dag
þegar frelsarinn fæddist okkar jörð?
Er það fjárhirða bæn og þakkargjörð?
Sonur, ég man þann óm frá æsku,
auðlegð þá féll mér í skaut.
Og síðan hann vakað í hug mér hefur
og huggað í angist og þraut.
Það er hinna helgimál
sem heillar barnsins sál,
ber um ókunna vegi veikan hljóm
eins og vindurinn hjali milt við blóm.
Ó, hve dýrlegt á dimmum vetri
dagsbrún í austri að sjá
og hlusta á englanna helgisöngva
hljóma – og jólagjafir fá.
Þegar hljóm að hjarta ber,
sem hlýjar mér og þér,
það er boð um að bráðum komi jól,
það er boð um að aftur hækki sól.
Að bráðum komi jól...........
Kristján frá Djúpalæk
Jólafriður
Nú kviknar stjörnum öllum á,
til okkar ljómann ber.
Við kveikjum einnig kertaljós
í kvöld er húma fer.
Þá tekur kyrrð í veröld völd,
þá verður hlýtt og bjart.
Og friður nær og fjær á jörð
er fegurst jólaskart.
Og börn fá marga góða gjöf
er gleður hjarta hvert.
En gleyma ei að þakka það
sem þó er mest um vert:
Að jólabarn í Betlehem
var borið þetta kvöld,
og flytur enn um frelsi boð
og frið á hverri öld.
Kristján frá Djúpalæk
Þegar englarnir syngja
Í baráttu lífsins, sem blekkingin á,
í búðir þú verður að hlaupa,
þú uppgefinn hugsar í einmana þrá
um allt sem þig langar að kaupa.
Ef veskið er tómt, finnst þér leiðin svo löng
og þig langar í þægilegt skjól.
Ef aðeins þú hlustar á englanna söng
rætist ósk þín um gleðileg jól.
Þú einmana maður, þú ættir þér von
ef aðeins þú kærleikann fyndir,
því alvaldið gaf þér sinn elskaða son
sem einn getur bælt þínar syndir.
Þú kallar á Guð þegar kreppan er löng,
þú vilt kaupa þér veraldlegt skjól.
Ef aðeins þú hlustar á englanna söng
rætist ósk þín um gleðileg jól.
Þú trúir í blindni á allt sem þú átt,
á allt sem þig langar að gera.
En jólin þau sýna á jákvæðan hátt
að Jesús hann kom til að vera.
Þú blessun munt hljóta þó að biðin sé löng
því það bíður þín fullkomið skjól.
Ef aðeins þú hlustar á englanna söng
rætist ósk þín um gleðileg jól.
Kristján Hreinsson
Af himnum ofan boðskap ber
Af himnum ofan boðskap ber
oss, börnum jarðar, englaher
Vér fögnum þeirri fregn í trú,
af fögnuð hjartans syngjum nú.
Í dag er heimi frelsi fætt,
er fær vor mein og harma bætt,
það barnið þekkjum blessað vér,
vor bróðir Jesús Kristur er.
Og oss til merkis er það sagt:
Í aumum reifum finnum lagt
það barn í jötu', er hefur heim
í hendi sér og ljóssins geim.
Því gleðjumst allir, góðir menn,
og göngum þangað allir senn,
þá jólagjöf, Guðs son, að sjá,
er sauða hirðar gleðjast hjá.
Æ, velkominn oss vertu þá,
er vorar syndir tókst þig á.
Oss, Jesús, kenn að þakka þér,
að þínir bræður urðum vér.
Ó, Guð, sem ráð á öllu átt,
hví ertu kominn hér svo lágt,
í tötrum lagður hart á hey,
sem hefðir dýrri bústað ei?
Þótt veröld öll sé víð og löng,
sú vaggan er þér samt of þröng
og þín ei verð, þótt væri' hún full
af vegsemd þeirri', er skín sem gull.
Svo hefur, Drottinn, þóknast þér,
og þá vilt speki kenna mér,
að heimsins auð og allt hans glys
þú eigi virðir meira' en fis.
Með gleðiraust og helgum hljóm
Með gleðiraust og helgum hljóm
þig herra Jesú Kristi
heiðri fagnandi og hvellum róm
hópur þinn endurleysti.
Úr himna dýrð þú ofan stést
á jörð til vor því sunginn best
sé þínu nafni sóminn.
Það von og fögnuð góðan gaf
gjörvallt mannkynið syndum af
að frelsa ertu kominn.
Það heyrast jólabjöllur
Það heyrast jólabjöllur
og o´n úr fjöllunum fer
flokkur af jólaköllum til að
gantast við krakkana hér.
Beint niður fjallahlíðar
þeir fara á skíðum með söng
og flestir krakkar bíða
með óþreyju síðkvöldin löng.
Svo dynja hlátrasköllin
svo hristast fjöllin af því
hópur af jólaköllum
eru´ að tygja sig ferðina í.
Það bíða spenntir krakkar
sem kátir hlakka svo til
því kannski berast pakkar
og gjafir um miðnæturbil.
Komdu fljótt, komdu fljótt,
kæri jólasveinn
Það kveða við hróp
og börnin litlu bíða´
í stórum hóp.
Komdu fljótt, komdu fljót,
kæri jólasveinn
er kallað á ný
Miklar annir eru á heimilinu allt á ferð
því að elda skal nú krásirnar af bestu gerð.
Bæði hangikjöt, steik og rjúpur
svo er rauðkál afbragðs gott
þykkur rúsínugrautur settur er í pott.
Og á jólatrénu loga skæru ljósin smá
þar í löngum röðum bæði fagurgræn og blá
nú er stundin er renna upp
og koma aðfangadagskvöld
Það heyrast jólabjöllur
og o´n úr fjöllunum fer
flokkur af jólaköllum til að
gantast við krakkana hér.
Beint niður fjallahlíðar
þeir fara á skíðum með söng
og flestir krakkar bíða
með óþreyju síðkvöldin löng.
Ólafur Gaukur
Syng barnahjörð
Syng, barnahjörð, syng Guði dýrð,
hann gaf sinn eigin son.
Bjóð honum heim, bú honum stað
með bæn og þakkargjörð,
með bæn og þakkargjörð,
með bæn og hjartans þakkargjörð.
Syng, foldardrótt, um frið á jörð
er gefa vill oss Guð.
Um lönd og höf, um loft og geim
allt lofi Drottins náð,
allt lofi Drottins náð,
allt lofi Drottins föður náð,
Hverf burt frá allri synd og sorg
og sæst við alla menn.
Guðs náðar lind, Guðs góði son
mun græða öll þín mein,
mun græða öll þín mein,
mun græða öll þín sár og mein.
Isaac Watts -Jóhann Hannesson
Rúdolf með rauða trýnið
Síglaðir jólasveinar
sleðum aka niður´ í byggð,
og hreindýrin draga hreykin
hlössin þung af mestu dyggð.
En raunmæddur hreinninn Rúdolf
rauða trýnið strýkur æ,
útundan alltaf hafður:
„Aldrei með ég vera fæ.“
Þá rennur framhjá rammvilltur,
ragur jólasveinn:
„Þokan er svo þétt í nótt,
en þitt er trýnið skært og rjótt,
lýstu mér leið til bæja.“
Litli Rúdolf kættist þá,
en hreindýrin aldrei aftur
aumingjanum níddust á!
Af trénu Rúdolf ungur át
eintóm kerti rauð,
síðan æ ef brosir blítt
blikar ljós um trýni frítt.
Nú hreinarnir aldrei aftur
allir níðast Rúdolfi´ á,
en óska sér upp til hópa
einnig trýni rauð að fá!
Elsa E. Guðjónsson
Opin standa himins hlið
Opin standa himins hlið
í helgum dýrðarljóma.
Loftin öll þau óma við,
Þar englatungur hljóma.
Gloria. Hosanna inexcelsis.
Allt sem lifir, undur blítt,
í auðmýkt Drottni syngi.
Ótal raddir ómi þýtt
og allar klukkur hringi.
Gloria. Hosanna inexcelsis.
Héðan látum hljóma dátt,
til himins lofgjörð sanna.
Guð, sem gefur frið og sátt,
nú gistir jörðu manna.
Gloria. Hosanna inexcelsis.
G.R.Woodward - Sigurður Pálsson
Adam átti syni sjö
Adam átti syni sjö,
sjö syni átti Adam.
Adam elskaði alla þá
og allir elskuðu Adam.
Hann sáði, hann sáði,
hann klappaði saman lófunum,
stappaði niður fótunum,
ruggaði sér í lendunum
og sneri sér í hring.
Í skóginum stóð kofi einn
Í skóginum stóð kofi einn,
sat við gluggann jólasveinn.
Þá kom lítið héraskinn
sem vildi komast inn.
„Jólasveinn, ég treysti á þig,
veiðimaður skýtur mig!“
„Komdu litla héraskinn,
því ég er vinur þinn.“
Bráðum koma blessuð jólin
Bráðum koma blessuð jólin
börnin fara að hlakka til.
Allir fá þá eitthvað fallegt
í það minnsta kerti´ og spil.
Hvað það verður veit nú enginn,
vandi er um slíkt að spá.
En eitt er víst að alltaf verður
ákaflega gaman þá.
Máske þú fáir menn úr tini,
máske líka þetta kver.
Við skulum bíða og sjá hvað setur
seinna vitnast hvernig fer.
En ef þú skyldir eignast kverið,
ætlar það að biðja þig
að fletta hægt og fara alltaf
fjarskalega vel með sig.
Jóhannes úr Kötlum
Það á að gefa börnum brauð
Það á að gefa börnum brauð
að bíta í á jólunum,
kertaljós og klæðin rauð,
svo komist þau úr bólunum,.
Væna flís af feitum sauð,
sem fjalla gekk á hólunum.
Nú er hún gamla Grýla dauð,
gafst hún upp á rólunum.
Magga litla og jólin hennar
Babbi segir, babbi segir:
„Bráðum koma dýrleg jól.“
Mamma segir, mamma segir:
„Magga fær þá nýjan kjól.“
Hæ, hæ, ég hlakka til,
hann að fá og gjafirnar.
Bjart ljós og barnaspil,
borða sætar lummurnar.
Babbi segir, babbi segir:
„Blessuð Magga ef stafar vel,
henni gef ég, henni gef ég
hörpudisk og gimburskel.“
Hæ, hæ, ég hlakka til
hugljúf eignast gullin mín.
Nú mig ég vanda vil,
verða góða telpan þín.
Mamma segir, mamma segir:
„Magga litla ef verður góð,
henni gef ég, henni gef ég
haus á snoturt brúðufljóð.“
Hæ, hæ, ég hlakka til,
hugnæm verður brúðan fín.
Hæ, hæ, ég hlakka til,
himnesk verða jólin mín.
Litli bróðir, litli bróðir
lúrir vært í ruggunni,
allir góðir, allir góðir
englar vaki hjá henni.
Hæ, hæ, ég hlakka til
honum sýna gullin fín;
bjart ljós og barnaspil,
brúðuna og fötin mín.
Alltaf kúrir, alltaf kúrir
einhvers staðar fram við þil
kisa’ og lúrir, kisa’ og lúrir.
Kann hún ekki að hlakka til?
Hún fær, það held ég þó,
harðfiskbita og mjólkurspón,
henni er það harla nóg,
hún er svoddan erkiflón.
Nú ég hátta, nú ég hátta
niður í, babbi, rúmið þitt,
ekkert þrátta, ekkert þrátta,
allt les „Faðirvorið“ mitt.
Bíaðu, mamma, mér,
mild og góð er höndin þín,
góða nótt gefi þér
Guð, sem býr til jólin mín.
Benedikt Gröndal
Gekk ég yfir sjó og land
Gekk ég yfir sjó og land
og hitti þar einn gamlan mann,
spurði hann og sagði svo:
„Hvar áttu heima?“
„Ég á heima á Klapplandi, Klapplandi,
Klapplandi.
Ég á heima á Klapplandi,
Klapplandinu góða.“
(Stapplandi, Grátlandi, Hlælandi,Hvísllandi og Íslandi).
Hátíð í bæ
Ljósadýrð loftin gyllir
lítið hús yndi fyllir
og hugurinn heimleiðis leitar því æ
man ég þá er hátíð var í bæ.
Ungan dreng ljósin laða,
litla snót geislum baðar.
Ég man það svo lengi sem lifað ég fæ,
lífið þá er hátíð var í bæ.
Hann fékk bók, en hún fékk nál og tvinna,
hönd í hönd þau leiddust kát og rjóð.
Sælli börn nú sjaldgæft er að finna,
ég syng um þau mitt allra besta ljóð.
Söngur dvín svefninn hvetur,
systkin tvö geta ei betur,
en sofna hjá mömmu, ég man þetta æ,
man það þá er hátíð var í bæ.
Ólafur Gaukur
Skín í rauðar skotthúfur
Skín í rauðar skotthúfur
skuggalangan daginn,
jólasveinar sækja að
sjást um allan bæinn.
Ljúf í gleði leika sér
lítil börn, í desember,
inni’ í friði’ og ró, úti’ í frosti’ og snjó
því að brátt koma björtu jólin,
bráðum koma jólin.
Uppi’ á lofti, inni’ í skáp
eru jólapakkar.
Titra öll af tilhlökkun
tindilfættir krakkar.
Komi jólakötturinn
kemst hann ekki’ í bæinn inn,
inn í frið og ró, inn úr frosti’ og snjó,
því að brátt koma björtu jólin,
bráðum koma jólin.
Stjörnur tindra stillt og rótt,
stafa geislum björtum.
Norðurljósin loga skær,
leika á himni svörtum.
Jólahátíð höldum vér
hýr og glöð í desember
þó að feyki snjó þá í friði’ og ró
við höldum heilög jólin
heilög blessuð jólin.
Skreytum hús
Skreytum hús með greinum grænum,
tra-la-la-la-la, tra-la-la-la.
Gleði ríkja skal í bænum,
tra-la-la-la-la, tra-la-la-la.
Tendrum senn á trénu bjarta,
tra-la-la-la-la, tra-la-la-la.
Tendrum jól í hverju hjarta,
tra-la-la-la-la, tra-la-la-la.
Ungir, gamlir - allir syngja:
tra-la-la-la-la, tra-la-la-la.
Engar sorgir hugann þyngja,
tra-la-la-la-la, tra-la-la-la.
Jólabjöllur blíðar kalla,
tra-la-la-la-la, tra-la-la-la,
boða frið um veröld alla,
tra-la-la-la-la, tra-la-la-la.
Elsa E. Guðjónsson
Ég sá hvar bátar sigldu þrír
Ég sá hvar bátar sigldu þrír
á jóladag, á jóladag.
Ég sá hvar bátar sigldu þrír
á jóladag að morgni.
Og hverja báru bátar þrír
á jóladag, á jóldag.
Og hverja báru bátar þrír
á jóladag að morgni.
Maríu sæla' og sjálfan Krist
á jóladag, á jóldag.
Maríu sæla' og sjálfan Krist
á jóldag að morgni.
Og hvert tók byrinn báta þrjá
á jóladag, á jóldag.
Og hvert tók byrinn báta þrjá
á jóladag að morgni.
Hann bar þá inn í Betlehem
á jóladag, á jóldag.
Hann bar þá inn í Betlehem
á jóladag að morgni.
Og klukkur allar klingi nú
á jóladag, á jóladag.
Og klukkur allar klingi nú
á jóladag að morgni.
Og englar himins syngi söng
á jóladag, á jóldag.
Og englar himins syngi söng
á jóladag að morgni.
Og mannkyn allt nú syngi söng
á jóladag, á jóldag.
Og mannkyn allt nú syngi söng
á jóladag að morgni.
Já, flýtum oss að fagna með
á jóladag, á jóldag.
Já, flýtum oss að fagna með
á jóladag að morgni.
Hinrik Bjarnason
Grýla kallar á börnin sín
Grýla kallar á börnin sín,
þegar hún fer að sjóða
til jóla:
„Komið þið hingað öll til mín,
ykkur vil ég bjóða,
Leppur, Skreppur,
Lápur, Skrápur,
Langleggur og Skjóða,
Völustakkur og Bóla“.
eða
Grýla kallar á börnin sín
þegar hún fer að sjóða til jóla:
„Komið þið hingað öll til mín,
Nípa, Típa,
Næja, Tæja,
Nútur, Kútur,
Nafar, Tafar,
Láni, Sláni,
Leppur, Skreppur
Loki, Poki,
Leppatuska, Langleggur
og Leiðindaskjóða,
Völustakkur og Bóla“.
Þjóðvísur
Grýlukvæði
Grýla hét tröllkerling
leið og ljót
með ferlega hönd
og haltan fót.
Í hömrunum bjó hún
og horfði yfir sveit,
var stundum mögur
og stundum feit.
Á börnunum valt það,
hvað Grýla átti gott,
og hvort hún fékk mat
í sinn poka og sinn pott.
Ef góð voru börnin
var Grýla svöng,
og raulaði ófagran
sultarsöng.
Ef slæm voru börnin
varð Grýla glöð,
og fálmaði í pokann sinn
fingrahröð.
Og skálmaði úr hamrinum
heldur gleið,
og óð inn í bæina
- beina leið.
Þar tók hún hin óþekku
angaskinn,
og potaði þeim
nið'r í pokann sinn.
Og heim til sín aftur
svo hélt hún fljótt,
- undir pottinum fuðraði
fram á nótt.
Um annað, sem gerðist þar,
enginn veit,
- en Grýla varð samstundis
södd og feit.
Hún hló, svo að nötraði
hamarinn,
og kyssti hann
Leppalúða sinn.
Svo var það eitt sinn
um einhver jól,
að börnin fengu
buxur og kjól.
Og þau voru öll
svo undurgóð,
að Grýla varð hrædd
og hissa stóð.
En við þetta lengi
lengi sat.
Í fjórtán daga
hún fékk ei mat.
Þá varð hún svo mikið
veslings hró,
að loksins í bólið
hún lagðist - og dó.
En Leppalúði
við bólið beið,
- og síðan fór hann
þá sömu leið.
Nú íslensku börnin
þess eins ég bið,
að þau láti ekki hjúin
lifna við.
Jóhannes úr Kötlum
Jólasveinavísur
Segja vil ég sögu
af sveinunum þeim,
sem brugðu sér hér forðum
á bæina heim.
Þeir uppi á fjöllum sáust,
-eins og margur veit,-
í langri halarófu
á leið niður í sveit.
Grýla var þeirra móðir
og gaf þeim tröllamjólk,
-en pabbinn Leppalúði,
-það var leiðindafólk.
Þeir jólasveinar nefndust,
-um jólin birtust þeir,
og einn og einn þeir komu,
en aldrei tveir og tveir.
Þeir voru þrettán
þessir heiðursmenn,
sem ekki vildu ónáða
allir í senn.
Að dyrunum þeir læddust
og drógu lokuna úr.
Og einna helst þeir leituðu
í eldhús og búr.
Lævísir á svipinn
þeir leyndust hér og þar,
til óknyttanna vísir,
ef enginn nærri var.
Og eins, þó einhver sæi,
var ekki hikað við
að hrekkja fólk - og trufla
þess heimilisfrið.
Stekkjastaur kom fyrstur,
stinnur eins og tré.
Hann laumaðist í fjárhúsin
og lék á bóndans fé.
Hann vildi sjúga ærnar,
-þá varð þeim ekki um sel,
því greyið hafði staurfætur,
-það gekk nú ekki vel.
Giljagaur var annar,
með gráa hausinn sinn.
Hann skreið ofan úr gili
og skaust í fjósið inn.
Hann faldi sig í básunum
og froðunni stal,
meðan fjósakonan átti
við fjósamanninn tal.
Stúfur hét sá þriðji,
stubburinn sá.
Hann krækti sér í pönnu,
þegar kostur var á.
Hann hljóp með hana í burtu
og hirti agnirnar,
sem brunnu stundum fastar
við barminn hér og þar.
Sá fjórði, Þvörusleikir,
var fjarskalega mjór.
Og ósköp varð hann glaður,
þegar eldabuskan fór.
Þá þaut hann eins og elding
og þvöruna greip,
og hélt með báðum höndum,
því hún var stundum sleip.
Sá fimmti Pottaskefill,
var skrítið kuldastrá.
-Þegar börnin fengu skófir
hann barði dyrnar á.
Þau ruku’upp, til að gá að
hvort gestur væri á ferð.
Þá flýtti’ ann sér að pottinum
og fékk sér góðan verð.
Sá sjötti Askasleikir,
var alveg dæmalaus.-
Hann fram undan rúmunum
rak sinn ljóta haus.
Þegar fólkið setti askana
fyrir kött og hund,
hann slunginn var að ná þeim
og sleikja á ýmsa lund.
Sjöundi var Hurðaskellir,
-sá var nokkuð klúr,
ef fólkið vildi í rökkrinu
fá sér vænan dúr.
Hann var ekki sérlega
hnugginn yfir því,
þó harkalega marraði
hjörunum í.
Skyrjarmur, sá áttundi,
var skelfilegt naut.
Hann hlemminn o’n af sánum
með hnefanum braut.
Svo hámaði hann í sig
og yfir matnum gein,
uns stóð hann á blístri
og stundi og hrein.
Níundi var Bjúgnakrækir,
brögðóttur og snar.
Hann hentist upp í rjáfrin
og hnuplaði þar.
Á eldhúsbita sat hann
í sóti og reyk
og át þar hangið bjúga,
sem engan sveik.
Tíundi var Gluggagægir,
grályndur mann,
sem laumaðist á skjáinn
og leit inn um hann.
Ef eitthvað var þar inni
álitlegt að sjá,
hann oftast nær seinna
í það reyndi að ná.
Ellefti var Gáttaþefur
-aldrei fékk sá kvef,
og hafði þó svo hlálegt
og heljarstórt nef.
Hann ilm af laufabrauði
upp á heiðar fann,
og léttur, eins og reykur,
á lyktina rann.
Ketkrókur, sá tólfti,
kunni á ýmsu lag.-
Hann þrammaði í sveitina
á Þorláksmessudag.
Hann krækti sér í tutlu,
þegar kostur var á.
En stundum reyndist stuttur
stauturinn hans þá.
Þrettándi var Kertasníkir,
-þá var tíðin köld,
ef ekki kom hann síðastur
á aðfangadagskvöld.
Hann elti litlu börnin,
sem brostu glöð og fín,
og trítluðu um bæinn
með tólgarkertin sín.
Á sjálfa jólanóttina,
-sagan hermir frá,-
á strák sínum þeir sátu
og störðu ljósin á.
Svo tíndust þeir í burtu,
-það tók þá frost og snjór.
Á Þrettándanum síðasti
sveinstaulinn fór.
Fyrir löngu á fjöllunum
er fennt í þeirra slóð.
-En minningarnar breytast,
í myndir og ljóð.
Jóhannes úr Kötlum
Nú skal segja
Nú skal segja, nú skal segja
hvernig litlar telpur gera:
Vagga brúðu, vagga brúðu
og svo snúa þær sér í hring.
Nú skal segja, nú skal segja
hvernig litlir drengir gera:
Sparka bolta, sparka bolta
og svo snúa þeir sér í hring.
Nú skal segja, nú skal segja
hvernig ungar stúlkur gera:
Þær sig hneigja, þær sig hneigja
og svo snúa þær sér í hring.
Nú skal segja, nú skal segja
hvernig ungir piltar gera:
Taka ofan, taka ofan
og svo snúa þeir sér í hring.
Nú skal segja, nú skal segja
hvernig gamlar konur gera:
Prjóna sokka, prjóna sokka
og svo snúa þær sér í hring.
Nú skal segja, nú skal segja
hvernig gamlir karlar gera:
Taka í nefið, taka í nefið
og svo snúa þeir sér í hring.
Aattssjúu!!!
Bjart er yfir Betlehem
Bjart er yfir Betlehem
blikar jólastjarna,
stjarnan mín og stjarnan þín,
stjarna allra barna.
Var hún áður vitringum
vegaljósið skæra.
Barn í jötu borið var,
barnið ljúfa kæra.
Víða höfðu vitringar
vegi kannað hljóðir,
fundið sínum ferðum á
fjöldamargar þjóðir.
Barst þeim allt frá Betlehem
birtan undur skæra.
Barn í jötu borið var,
barnið ljúfa kæra.
Barni gjafir báru þeir,
blítt þá englar sungu.
Lausnaranum lýstu þeir,
lofgjörð drottni sungu.
Bjart er yfir Betlehem
blikar jólastjarna,
stjarnan mín og stjarnan þín
stjarna allra barna.
Ingólfur Jónsson
Magga litla og jólin hennar
Babbi segir, babbi segir:
„Bráðum koma dýrleg jól.“
Mamma segir, mamma segir:
„Magga fær þá nýjan kjól.“
Hæ, hæ, ég hlakka til,
hann að fá og gjafirnar.
Bjart ljós og barnaspil,
borða sætar lummurnar.
Babbi segir, babbi segir:
„Blessuð Magga ef stafar vel,
henni gef ég, henni gef ég
hörpudisk og gimburskel.“
Hæ, hæ, ég hlakka til
hugljúf eignast gullin mín.
Nú mig ég vanda vil,
verða góða telpan þín.
Mamma segir, mamma segir:
„Magga litla ef verður góð,
henni gef ég, henni gef ég
haus á snoturt brúðufljóð.“
Hæ, hæ, ég hlakka til,
hugnæm verður brúðan fín.
Hæ, hæ, ég hlakka til,
himnesk verða jólin mín.
Litli bróðir, litli bróðir
lúrir vært í ruggunni,
allir góðir, allir góðir
englar vaki hjá henni.
Hæ, hæ, ég hlakka til
honum sýna gullin fín;
bjart ljós og barnaspil,
brúðuna og fötin mín.
Alltaf kúrir, alltaf kúrir
einhvers staðar fram við þil
kisa’ og lúrir, kisa’ og lúrir.
Kann hún ekki að hlakka til?
Hún fær, það held ég þó,
harðfiskbita og mjólkurspón,
henni er það harla nóg,
hún er svoddan erkiflón.
Nú ég hátta, nú ég hátta
niður í, babbi, rúmið þitt,
ekkert þrátta, ekkert þrátta,
allt les „Faðirvorið“ mitt.
Bíaðu, mamma, mér,
mild og góð er höndin þín,
góða nótt gefi þér
Guð, sem býr til jólin mín.
Benedikt Gröndal
Nóttin var sú ágæt ein
Nóttin var sú ágæt ein,
í allri veröld ljósið skein,
það er nú heimsins þrautarmein,
að þekkja hann ei sem bæri.
:/:Með vísnasöng ég vögguna þína hræri:/:
Í Betlehem var það barnið fætt
sem best hefur andar sárin grætt.
Svo hafa englar um það rætt
sem endurlausnarinn væri.
:/:Með vísnasöng ég vögguna þína hræri:/:
Fjármenn hrepptu fögnuð þann
þeir fundu bæði Guð og mann.
Í lágan stall var lagður hann
þó lausnari heimsins væri.
:/:Með vísnasöng ég vögguna þína hræri:/:
Einar Sigurðsson
Þegar koma jólin
Það er svo gaman þegar koma jólin,
þó að oss dyljist blessuð himinsólin.
Þó vetur andi úti,er inni bjart og hlýtt,
Sko, jólatréð með toppinn,
það tindrar ljósum prýtt.
Öll í hring, ungar stúlkur, drengir.
Mamma syngur; svara æskustrengir
svo í hring.
Sjá himins opnast hlið
Sjá, himins opnast hlið,
heilagt englalið
fylking sú hin fríða
úr fagnaðarins sal,
fer með boðun blíða
og blessun lýsa skal
:/: Yfir eymdardal. :/:
Í heimi' er dimmt og hljótt,
hjarðmenn sjá um nótt
ljós í lofti glæðast,
það ljós Guðs dýrðar er,
hjörtu þeirra hræðast,
en Herrans engill tér:
:/: „Óttist ekki þér“ :/:
Með fegins fregn ég kem:
Fæðst í Betlehem
blessað barn það hefur,
er birtir Guð á jörð,
frið og frelsi gefur
og fallna reisir hjörð.
:/: Þökk sé Guði gjörð :/:
Björn Halldórsson
Gilsbakkaþula
Kátt er á jólunum, koma þau senn,
- þá munu upp líta Gilsbakkamenn,
upp munu þeir líta og undra það mest,
úti sjái' þeir stúlku og blesóttan hest,
úti sjái' þeir stúlku, sem um talað varð:
„Það sé ég hér ríður hún Guðrún mín um garð,
það sé ég hér ríður hún Guðrún mín heim.“
Út kemur hann góði Þórður einn með þeim,
út kemur hann góði Þórður allra fyrst,
hann hefur fyrri Guðrúnu kysst
hann hefur fyrri gefið henni brauð
- tekur hana af baki, svo tapar hún nauð,
tekur hana af baki og ber hana inn í bæ.
„Kom þú sæl og blessuð“ segir hann æ.
„Kom þú sæl og blessuð, keifaðu inn,
kannski þú sjáir hann afa þinn,
kannski þú sjáir hann afa og ömmu þína hjá,
þínar fjórar systur og bræðurna þrjá,
þínar fjórar systur fagna þér best;
af skal ég spretta og fóðra þinn hest,
af skal ég spretta reiðtygjum þín;
leiðið þér inn stúlkuna, Sigríður mín,
leiðið þér inn stúlkuna og setjið hana í sess“
„Já“ segir Sigríður, „fús er ég til þess;“
„Já“ segir Sigríður - kyssir hún fljóð -
„rektu þig ekki í veggina, systir mín góð,
rektu þig ekki í veggina, gakktu með mér.“
Koma þær inn að húsdyrum og sæmilega fer;
koma þær inn að húsdyrum og tala ekki orð.
- þar situr fólkið við tedrykkjuborð,
þar situr fólkið og drekkur svo glatt,
fremst situr hann afi með parrukk og hatt,
fremst situr hann afi og ansar um sinn:
„Kom þú sæl, dóttir mín, velkomin inn,
kom þú sæl, dóttir mín, sittu hjá mér,
- nú er uppi teið og bagalega fer,
nú er uppi teið, en ráð er við því,
ég skal láta hita það aftur á ný,
ég skal láta helst vegna þín,
- heilsaðu öllu fólkinu, kindin mín.
heilsaðu öllu fólkinu og gerðu það rétt.“
Kyssir hún á hönd sína og þá er hún nett,
kyssir hún á hönd sína og heilsar án móðs;
allir í húsinu óska henni góðs,
allir í húsinu þegar í stað
taka til að gleðja hana, satt er það,
taka til að gleðja hana, ganga svo inn.
Guðný og Rósa með teketilinn,
Guðný og Rósa með glóðarker.
Ansar hann afi: „Nú líkar mér;“
ansar hann afi við yngri Jón þá:
„Taktu ofan bollana og skenktu þar á,
taktu ofan bollana og gáðu að því,
sparaðu ekki sykrið að hneppa þar í,
sparaðu ekki sykrið því það hef ég til,
allt vil ég gera Guðrúnu í vil,
allt vil ég gera fyrir það fljóð;
langar þig í sýrópið, dóttir mín góð?
langar þig í sýrópið?“ afi kvað.
„Æi ja ja, dáindi þykir mér það.
Æi ja ja, daindi þykir mér te.“
„Má ég bjóða þér mjólkina?“ - „Meira en svo sé.“
„Má ég bjóða þér mjólkina? Bíð þú þá við.
Sæktu fram rjóma í trogshornið,
sæktu fram rjóma, Vilborg, fyrst,
- vertu ekki lengi, því stúlkan er þyrst,
vertu ekki lengi, því nú liggur á.“
Jón fer að skenkja á bollana þá,
Jón fer að skenkja, ekki er það spé,
sírópið, mjólkina, sykur og te,
sírópið, mjólkina, sýpur hún á;
sætt mun það vera. „Smakkið þið á.“
Sætt mun það vera, sýpur hún af lyst,
þangað til ketillinn allt hefur misst,
þangað til ketillinn þurr er í grunn,
þakkar hún fyrir með hendi og munn,
þakkar hún fyrir og þykist nú hress.
„Sittu nokkuð lengur til samlætis.
sittu nokkuð lengur, sú er mín bón.“
Kallar hann afi á eldra Jón,
kallar hann afi: „Kom þú til mín,
- sæktu ofan í kjallara messuvín,
sæktu ofan í kjallara messuvín og mjöð,
ég ætla að veita henni, svo hún verði glöð,
ég ætla að veita henni vel um stund.“
Brátt kemur Jón á föður síns fund,
brátt kemur Jón með brennivínsglas,
þrífur hann staupið, þó það sé mas,
þrífur hann staupið og steypir þar á;
til er henni drukkið og teygar hún þá,
til er henni drukkið ýmislegt öl,
glösin og skálarnar skerða hennar böl,
glösin og skálarnar ganga um kring,
gaman er að koma á svoddan þing,
- gaman er að koma þar Guðný ber
ljósið í húsið, þá húmið að fer.
Ljósið í húsið logar svo glatt,
amma gefur brauðið, og er það satt,
amma gefur brauðið og ostinn við;
Margrét er að skemmta að söngvara sið,
Margrét er að skemmta, það er henni sýnt,
- þá kemur Markús og dansar svo fínt,
þá kemur Markús í máldrykkjulok,
leikur hann fyrir með latínusprok,
leikur hann fyrir með lystugt þel
- Ljóðin eru þrotin og lifið þið vel.
Kolbeinn Þorsteinsson
(1731-1783)
prestur í Miðdal.
Drengur Maríu
Býsn fyrir löngu í Betlehem
bókin helga greinir frá:
Jólabarnið Jesús var
í jötu lagður þá.
Heyrum engla hefja söng:
Vér hyllum konung þann
er María fæðir mæt um jól
því mannkyn frelsar hann.
Ómur lúðra og englakór
þann ungsvein hylla vann
er María fæddi mæt um jól
og mannkyn frelsar hann.
Hjarðmenn sinni hjörð við ból
héldu þessa næturstund.
Af hæðum stjarna og himnakór
þá helgaði þeirra lund.
Heyrum engla hefja söng:
Vér hyllum konung þann
er María fæðir mæt um jól
því mannkyn frelsar hann.
Til Betlehem það kæra kvöld
komu María og Jósep með.
Til þess að fæða frelsarann,
fann hún hvergi auðan beð.
Heyrum engla hefja söng:
Vér hyllum konung þann
er María fæðir mæt um jól
því mannkyn frelsar hann.
Loks fundu þau sér lítið skjól
þar í lágum kofa inn
og í fjárhúsjötu fyrstu jól
fæddi María drenginn sinn.
Heyrum engla hefja söng:
Vér hyllum konung þann
er María fæðir mæt um jól
því mannkyn frelsar hann.
Býsn fyrir löngu í Betlehem
bókin helga greinir frá:
Jólabarnið Jesús var
í jötu lagður þá.
Hinrik Bjarnason
Ó, hve dýrðleg er að sjáÓ, hve dýrðleg er að sjá
alstirnd himins festing blá,
þar sem ljósin gullnu glitra,
glöðu leika brosi' og titra
:/: og oss benda upp til sín. :/:
Nóttin helga hálfnuð var,
huldust nærfellt stjörnurnar,
þá frá himinboga' að bragði
birti' af stjörnu,' um jörðu lagði
ljómann hennar sem af sól. :/:
Þegar stjarna' á himni hátt
hauður lýsir miðja' um nátt,
sögðu fornar sagnir víða;
sá mun fæðast meðal lýða
:/: konungur sem æðstur er. :/:
Vitringar úr austurátt
ei því dvöldu' en fóru brátt
þess hins komna kóngs að leita,
kóngi lotning þeim að veita
:/: mestur sem að alinn er. :/:
Stjarnan skær þeim lýsti leið,
leiðin þannig varð þeim greið,
uns þeir sveininn fundu fríða.
Fátæk móðir vafði´hinn blíða
:/: helgri' í sælu' að hjarta sér. :/:
Grundtvig-Stefán Thorarensen
Um bjarta nóttuUm bjarta nóttu barst um heim
fyrst blessað jólaljóð
er hersveit engla í heiminn kom
með helgan gleðióð.
„Nú sátt og friður sé á jörð
og sigruð neyð og þröng.“
Í helgum kyrrþey heimur beið
og hlýddi' á englasöng.
Nú enn vér sjáum sömu dýrð
og sömu englahjörð,
og enn vér heyrum helgan söng
sem hljómar dimmri jörð,
því hærra gæfu, harmi, neyð
og hversdags ys og þröng
og hærra öllum heimsins gný
vér heyrum englasöng.
Ó, þér, sem byrði beygir þung
og brennheit fellið tár,
sem gangið áfram grýtta leið
svo gróa engin sár,
ó, sjá, nú ljómar ljósið bjart
og líður englahjörð
á hvítum vængjum himni frá
með helgan frið á jörð.
Bjarni Eyjólfsson
Folaldið mitt hann FákurFolaldið mitt hann Fákur
fæddur var með hvítan hóf.
Og er hann áfram sentist
öll varð gatan reykjarkóf.
Hestarnir, allir hinir,
hæddu Fák og settu hjá.
Í stað þess að stökkva' í leikinn
stóð hann kyrr og horfði á.
Milli élja' á jólakvöld
jólasveinninn kom:
„Fæ ég þig nú Fákur minn
fyrir stóra sleðann minn?“
Þá urðu klárar kátir,
kölluðu í einni hjörð:
„Fákur með fótinn hvíta
frægur er um alla jörð.“
Hinrik Bjarnason
Hann er fæddur frelsarinnHann er fæddur frelsarinn.
Nú fagnar óbó og flautan skæra.
Hann er fæddur frelsarinn,
fögnum við þeirri gleðigjöf.
Eins og vindur um veröld fór
vonin er þú heim í fæddist.
Eins og vindur um veröld fór
vísar stjarnan á hirðakór.
Hann er fæddur...........
Lágt í stalli liggur hann,
liggur þar í reifum vafinn.
Lágt í stalli liggur hann
lýsir stjarnan á sérhvern mann.
Hann er fæddur........
Ásýnd hans er heið og hrein,
hjarta mitt af gleði syngur.
Ásýnd hans er heið og hrein,
hjartað lofar hinn unga svein.
Hann er fæddur...........
Jesús, meistari, mæti son,
mannsins bur og göfgi herra.
Jesús, meistari, mæti son,
minning þín er heimsins von.
Hann er fæddur...........
Gunnlaugur V. Snævarr
Nú ljóma aftur ljósin skær (Lag: Við kveikjum einu kerti á)
Nú ljóma aftur ljósin skær
um lönd og höf í nótt
og húmið lífsins ljóma fær
er leiftrar stjarna gnótt.
Þá flutt er mönnum fregnin sú
að fæddur oss sé hann
er færir birtu, frið og trú
og fró í sérhvern rann.
Ó, stjarna lát þú lýsa enn
þitt ljós með von og trú
svo öðlist frið þann allir menn
er ætíð boðar þú.
Í sorgmædd hjörtu sendu inn
þín signuð ljósin blíð
og hugga hvern er harmar sinn
á helgri jólatíð.
Gunnlaugur V. Snævarr
Einu sinni í ættborg DavíðsEinu sinni í ættborg Davíðs
ofur hrörlegt fjárhús var.
Fátæk móðir litverp lagði
lítið barn í jötu þar.
Móðir sú var meyjan hrein,
mjúkhent reifum vafði svein.
Kom frá hæðum hingað niður
hann sem Guð og Drottinn er.
Jatan varð hans vaggan fyrsta,
vesælt skýli kaus hann sér.
Snauðra gekk hann meðal manna,
myrkrið þekkti' ei ljósið sanna.
Móður blíðri barnið helga
bernsku sinnar dögum á
hlýðni sýndi' og virðing veitti,
vann það starf er fyrir lá.
Kristin börn í bernskurann
breyta vilja eins og hann.
Æska hans var æsku vorrar
æðst og sönnust fyrirmynd.
Hann var lítill, óx með aldri,
átti bros og táralind.
Hann því skilur hryggð í geði,
hann er með í leik og gleði.
Loks vér sjá hann fáum frelsuð
fyr' hans blóð og sáttargjörð.
Því það barn, svo blítt og hlýðið,
ber nú allt á himni' og jörð,
börn sín leiðir áfram öll
upp til sín í dýrðarhöll.
Ei á jörð í jötu lágri
jólabarnið sjáum þá.
Við Guðs hægri hönd hann situr,
hann þar fáum vér að sjá,
er við stól Guðs standa glöð
stjörnum lík hans börn í röð.
Friðrik Friðriksson
KlukknahljóðHjúpar hvíta mjöll,
hæðir dali' og fjöll.
Sofa' um signuð jól
svartálfar og tröll.
Í kvöldsins kuldablæ
kafa djúpan snæ
jólasveinar, jólasveinar
heim að bóndabæ.
Klukknahljóð, klukknahljóð
enn um óttubil
bónda' og fljóð, börnin góð
boða kirkju til.
Klukknahljóð, klukknahljóð,
duna fannkrýnd fjöll.
Kátt er nú í byggð og borg,
bjart í koti' og höll.
Björt á grænni grein
glitra ljósin hrein.
Bráðum börnin sjá
birtast jólasvein.
Hylur hvíta mjöll
hæðir dali' og fjöll.
Kátt er nú í byggð og borg,
bjart í koti' og höll.
Klukknahljóð, klukknahljóð
enn um óttubil
bónda' og fljóð, börnin góð
boða kirkju til.
Klukknahljóð, klukknahljóð,
duna fannkrýnd fjöll.
Kátt er nú í byggð og borg,
bjart í koti' og höll.
Loftur Guðmundsson
Konungar úr austurátt
Konungar úr austurátt
áfram héldu dag og nátt.
Lýsti för um fjallasali
friðarstjarnan þrátt.
Ó, stjarnan dula, stjarnan heið,
stjarnan okkar konungs beið.
Fylg oss vestur fagri gestur,
fær oss birtu' á vora leið.
Með gullinkrónu að gjöf ég kem
til græðara míns í Betlehem.
Er sá stærri, æðri' og hærri
okkur kóngum þrem.
Ó, stjarnan dula...........
Reykelsi úr fjarlægð fær
frelsari vor jötu nær.
Klukkum hringjum, kveðum, syngjum,
krýnum þig, Drottinn skær.
Ó, stjarnan dula...........
Ilmandi myrra er vor gjöf
og var flutt um sollin höf.
Sorgum léttir, sárin sléttir,
sefar harm við gröf.
Ó, stjarnan dula...........
Almáttugur upp nú rís
eilífur Guð í Paradís.
Hallelúja, hallelúja,
honum ég syngja kýs.
Ó, stjarnan dula...........
Hinrik Bjarnason
Ding dong
Ding dong dinge dinge dong!
Nú klukkur himins klingja.
Fjölda engla fyrir ber,
um frið á jörðu syngja.
Gloria. Hosanna in excelsis.
Hljóma klukkur heims um ból
til hátíðar skal bjóða.
Fögnum öll um friðarjól
með frelsaranum góða.
Gloria. Hosanna in excelsis.
Ding dong yfir mörk og mið
skal klukkan helga hljóma.
Boðar gleði, farsæld, frið,
vorn fögnuð látum óma.
Gloria. Hosanna in excelsis.
Gunnlaugur V. Snævarr
Hin fegursta rósin er fundin
Hin fegursta rósin er fundin
og fagnaðarsæl komin stundin.
Er frelsarinn fæddist á jörðu
hún fannst meðal þyrnanna hörðu.
Þá skaparinn himinrós hreina
í heiminum spretta lét eina,
vorn gjörspilltan gróður að bæta
og gjöra hans beiskjuna sæta.
Þú rós mín ert ró mínu geði,
þú rós mín ert skart mitt og gleði,
þú harmanna beiskju mér bætir,
þú bannvænar girndir upp rætir.
Helgi Hálfdánarson
Meiri snjó
Er lægst er á lofti sólin,
þá loksins koma jólin.
Við fögnum í frið og ró,
meiri snjó, meiri snjó, meiri snjó.
Það gleðst allur krakkakórinn,
er kemur jólasnjórinn.
Og æskan fær aldrei nóg,
meiri snjó, meiri snjó, meiri snjó.
Það er barnanna besta stund,
þegar byrjar að snjóa á grund.
Úti á flötinni fæðist hratt,
feikna snjókall með nef og með hatt.
Svo leggjast öll börn í bólið,
því bráðum koma jólin.
Þau fagna í frið og ró,
meiri snjó, meiri snjó, meiri snjó.
Höf. ókunnur
Það aldin út er sprungið
Það aldin út er sprungið
og ilmar sólu mót
sem fyrr var fagurt sungið
af fríðri Jesserót.
Og blómstrið það á þrótt
að veita vor og yndi
um vetrar miðja nótt.
Þú ljúfa lilju rósin
sem lífgar heilið kalt
og kveikir kærleiks ljósin
og krýnir lífið allt.
Ó, Guð og maður greið
oss veg frá öllu illu
svo yfirvinnum deyð.
Matthías Jochumsson
Krakkar mínir komið þið sæl
Krakkar mínir komið þið sæl,
hvað er nú á seyði?
Áðan heyrði ég eitthvert væl
upp á miðja heiði.
Sjáið þið karlinn, sem kemur þarna inn,
kannske það sé blessaður jólasveinninn minn.
Ég hef annars sjaldan séð
svona marga krakka.
Eitthvað kannske er ég með,
sem ekki er vont að smakka.
Blessaður karlinn, já komdu hérna inn,
hvað er þarna í pokanum jólasveinninn minn.
Það fáið þið seinna að sjá,
svona, engin læti!
Ég er kominn fjöllum frá,
og fæ mér bara sæti.
Segðu okkur góði, hvað sástu í þinni ferð?
Seinna máttu gef okkur dáldinn jólaverð.
Eitthvað gaman gæti ég sagt,
og geri það líka feginn.
Ég hef mikið á mig lagt
ykkar vegna greyin.
Segðu okkur góði, hvað sástu í þinni ferð?
Seinna máttu gefa okkur dáldinn jólaverð.
Um minn bústað enginn veit,
utan vetrarsólin.
En ég þramma o´ní sveit
alltaf fyrir jólin.
Segðu okkur góði, hvað sástu í þinni ferð?
Seinna máttu gefa okkur dáldinn jólaverð.
Víða kem ég við á bæ,
varla er ég setztur
fyrr en börnin hrópa: "Hæ
hér er jólagestur".
Velkominn sértu, og segðu okkur nú fljótt,
sástu ekki álfa og huldufólk í nótt?
Enga sá ég álfaþjóð,
enda var það bótin.
Álfar birtast, börnin góð,
bara um áramótin.
Ja, þú ert skrítinn og skemmtilegur karl,
skeggið þitt er úfið og bústaðurinn fjall.
Þegar ég kom í þessa borg,
það voru mikil læti.
Vagnarnir með óp og org
æða hér um stræti.
Þú ert úr fjöllunum, það er líka satt.
Þetta eru bílar, sem aka svona hratt.
Eitt er það sem mig undrar mest,
að þau farartæki,
skyldu ekki hafa hest
og hund, sem eftir ræki.
Aumingja karlinn, þú kannt þetta ekki vel.
Kerran heitir bifreið og gengur fyrir vél.
Það má leika á gamlan gest,
sem galdra þekkir lítið.
Enda líka finnst mér flest
furðulegt og skrítið.
Þú ert úr fjöllunum, það er svo sem von.
Þú munt heita Pottsleikir Leppalúðason.
Svo er það. - En segðu mér,
Siggi eða Gvendur,
til hvers þetta áhald er,
sem okkar á milli stendur.
Þetta er nú tækið, sem tala verður í
til þess að það heyrist um sveit og víðan bý.
Ef ég væri gömul geit
gætuð þið svona hjalað,
að það heyrist upp í sveit
allt, sem hér er talað!
Þér finnst það skrítið, en svona er það nú samt.
Syngdu bara meira, það heyrist langt og skammt.
Er það satt að okkar tal
eignist vængi slíka?
fljúgi yfir fjöll og dal,
og fram á sjóinn líka.
Þér finnst það skrítið, en svona er það nú samt.
Syngdu bara meira, það heyrist langt og skammt.
Heyrið börnin heil og sæl,
hausinn minn er þröngur.
Þetta, sem mér virtist væl,
var þá krakkasöngur?
Auðvitað góði, það vorum bara við -
við, sem hérna stöndum, að syngja í útvarpið.
Þorsteinn Ö. Stephensen
Ó, Grýla
Grýla heitir grettin mær,
í gömlum helli býr.
Hún unir sér í sveitinni
við sínar ær og kýr.
Hún þekkir ekki glaum og glys
né götulífsins spé
og næstum eins og nunna er,
þótt níuhundruð ára sé.
Ó Grýla, ó Grýla, ó Grýla
í gamla hellinum.
Hún sinnir engu öðru
nema elda nótt og dag,
og hirðir þar um hyski sitt
með hreinum myndarbrag.
Af alls kyns mat og öðru slíku
eldar hún þar fjöll,
oní 13 jólasveina og 80 tröll.
Ó Grýla, ó Grýla, Ó Grýla
í gamla hellinum.
Já matseldin hjá Grýlu greyi
er geysimikið streð.
Hún hrærir deig, og stórri sleggju
slær hún buffið með.
Með járnkarli hún bryður bein
og brýtur þau í mél
og hrærir skyr í stórri og sterkri
steypuhrærivél.
Ó Grýla, ó Grýla, ó Grýla
í gamla hellinum.
Hún Grýla er mikill mathákur
og myndi undra þig.
Með matarskóflu mokar alltaf
matnum upp í sig.
Og ef hún greiðir á sér hárið,
er það mesta basl,
því það er reitt og rifið
eins og ryðgað víradrasl.
Ó Grýla, ó Grýla, ó Grýla
í gamla hellinum.
Og hjá þeim Grýlu og Leppalúða
ei linnir kífinu,
þótt hann Grýlu elski alveg
út úr lífinu.
Hann eltir hana eins og flón,
þótt ekki sé hún fríð.
Í sæluvímu sama lagið
syngur alla tíð:
Ó Grýla, ó Grýla, ó Grýla,
ég elska bara þig.
Ómar Ragnarson
Englakór frá himnahöll
Englakór frá himnahöll
hljómar yfir víða jörð.
Enduróma fold og fjöll
flytja glaða þakkargjörð.
Gloría in exelcis deo.
Hirðar því er hátíð nú,
hví er lofið fullt af söng.
Hver er fergnin helga sú
er heyrir vetrarnóttin löng.
Gloría in exelcis deo.
Kom í Betlehem er hann,
heill sem allir veröld fær.
Kom í lágan lítinn rann,
lausnara sínum krjúptu nær.
Gloría in exelcis deo.
Ó, helga nótt
Ó helga nótt, þín stjarna blikar blíða,
Þá barnið Jesús fæddist hér á jörð.
Í dauða myrkrum daprar þjóðir stríða,
uns Drottinn birtist sinni barna hjörð.
Nú glæstar vonir gleðja hrjáðar þjóðir
því Guðlegt ljós af háum himni skín.
Föllum á kné, nú fagna himins englar.
Frá barnsins jötu blessun streymir,
blítt og hljótt til þín.
Ó helga nótt, ó heilaga nótt.
Vort trúar ljós, það veginn okkur vísi,
hjá vöggu Hans við stöndum hræð og klökk
Og kyrrlát stjarna kvöldsins öllum lýsi,
er koma vilja hér í bæn og þökk.
Nú konungurinn Kristur Drottinn fæddist
hann kallar oss í bróður bæn til sín.
Föllum á kné, nú fagna himins englar,
hjá lágum stalli lífsins kyndill,
ljóma, fagurt skín.
Ó helga nótt, Ó heilaga nótt.
Sigurður Björnsson
Á dimmri nóttu
Á dimmri nóttu bárust boð
um bjartan nýjan dag.
Guð sendi engla sína til
að syngja dýrðar lag.
Hann framtíð jarðar börnum býr
og boðar fögnuð þeim,
því kærleikur sem kuldinn flýr
nú kom í þennan heim.
Að heyra boðin himni frá
fær heimi þínum breytt.
Þau boð að heilög himinsdýr
sé hjarta þínu veitt.
Guð lætur ekkert aftra sér
og auðgar barnið sitt.
Hann gefur jóla gleði þér
Og guðsríkið er þitt.
Guðs engill flytur enn þá boð
með undur skærri raust
Um sálarfrið, um frelsi til
að fagna ótta laust.
Á jólahátíð heilög kyrrð
fær hugann leyst úr þröng
því heimurinn á hljóða stund
og heyrir engla söng.
Jólahjól
Undir jóla hjóla tré
er pakki
Undir jóla hjóla tré
er voðalega stór pakki
í silfurpappír
og mamma og pabbi glotta í laumi í kampinn
Skild'a vera jólahjól
Skild'etta vera jólahjól
Skild'a vera jólahjól
Skild'etta vera jólahjól
Úti í jólahjólabæ slær klukka
úti í jólahjólabæ hringir jólahjólaklukkan jólin inn
Ég mæni útum grá glugga
og jólasveinninn glottir bakvið ský
út í bæði
Skild'a vera jólahjól
Skild'etta vera jólahjól
Skild'a vera jólahjól
Skild'etta vera jólahjól
Mamma og pabbi
þegja og vilja ekkert segja
Skild'a vera jólahjól
Vona að þetta sé nú jólahjól
Að þetta sé nú jólahjól
óóóójeeeee
Undir jóla hjóla tré
er pakki
Undir jóla hjóla tré
er voðalega stór pakki
í silfurpappír
og mamma og pabbi glotta í laumi í kampinn
út í bæði.
Skild'a vera jólahjól
Skild'etta vera jólahjól
Skild'a vera jólahjól
Skild'etta vera jólahjól
...
skildetta vera hjólajól?
ætli það sé mótorhjól
Sniglabandið
Jólin koma
Er nálgast jólin lifnar yfir öllum
það er svo margt sem þarf að gera þá
og jólasveinar fara upp á fjöllum
að ferðbúast og koma sér á stjá.
Jólin koma, jólin koma,
og þeir kafa snjó á fullri fart,
jólin koma, jólin koma,
allir búast í sitt besta skart.
Hann er svo blankur auminginn hann pabbi
að ekki gat hann gefið mömmu kjól.
Svo andvarpaði' hann út af búðarlabbi:
„Það er svo dýrt að halda þessi jól.“
Jólin koma, jólin koma,
blessuð krakkar forðist glaum og gól.
Jólin koma, jólin koma,
eignist kyrrð og frið um heilög jól.
Gefðu mér gott í skóinn
Gefðu mér gott í skóinn
góði jólasveinn í nótt.
Úti þú arkar snjóinn,
inni sef ég vært og rótt.
Góði, þú mátt ei gleyma
glugganum er sef ég hjá.
Dásamlegt er að dreyma
um dótið sem ég fæ þér frá.
Góði sveinki gættu' að skó
gluggakistunni' á,
og þú mátt ei arka hjá
án þess að setja neitt í þá.
Gefðu mér eitthvert glingur
góði jólasveinn í nótt.
Meðan þú söngva syngur
sef ég bæði vært og rótt.
Gefðu mér gott í skóinn
góði jólasveinn í nótt.
Úti þú arkar snjóinn,
inni sef ég vært og rótt.
Góði, þú mátt ei gleyma
glugganum er sef ég hjá.
Dásamlegt er að dreyma
um dótið sem ég fæ þér frá.
Ó, hve skelfing yrði' ég kát
ef þú gæfir mér
ein dúkku, ígulker
eða bara hvað sem er.
Gefðu mér eitthvert glingur
góði jólasveinn í nótt.
Meðan þú söngva syngur
sef ég bæði vært og rótt.
Yfir fannhvíta jörð
Yfir fannhvíta jörð leggur frið
þegar fellur mjúk logndrífa á grund,
eins og heimurinn hinkri aðeins við,
haldi niðri sér anda um stund.
Eftirvæntingu í augum má sjá,
allt er einhvað svo spennandi í dag.
Jafnvel kisa hún tiplar á tá,
þorir tæplega að mala sitt lag.
Svo berst ómur
og samhljómur
til eyrna af indælum söng.
Tvíræð bros mætast
og börnin kætast,
en biðin er börnunum löng.
Loksins kveikt er á kertum í bæ,
þá er kátt um öll mannana ból.
Og frá afskekktum bæ út við sæ,
ómar kveðjan um Gleðileg jól.
Á Betlehemsvöllum
Á Betlehemsvöllum þar birtist um nótt,
hinn blessaði engill, sem boðar oss skjótt:
Nú fagnið og gleðjist því frelsarinn er
oss fæddur í heiminn á völlunum hér.
Í lágreista jötu hér lausnarinn fyr
var lagður í hálminn við fjárhússins dyr.
Þar stjarnan á himninum blikaði blítt,
og birtuna lagði um andlit hans frítt.
Og dýrin á völlunum vaka þá nótt,
en vindurinn sefur og allt er svo hljótt.
Nú barnið í jötunni brosir þér við,
og blessun því fylgir, það gefur þér frið.
Ó ver hjá mer Jesús, ó veit mér þá bón,
að vernda mig ætíð svo bíði ei tjón,
og blessa þú ávallt öll börnin þín smá,
sem biðja þess heitast að lifa þér hjá.
Sigurður Björnsson
Boðskapur Lúkasar
Forðum í bænum Betlehem
var borinn sá sem er
sonur guðs sem sorg og þraut
og syndir manna ber
Viðlag:
,;Hlustið englar himnum af
þeim herra greina frá
sem lagður var í
lágan stall, en lýsir jörðu á;,
Hirðum sem vöktu heiðum á
og hjarða gættu um nótt
englar gleði fluttu fregn
um frelsun allri drótt
Viðlag
Vitringum lýsti langan veg
sú leiðar stjarna hrein
sem ljóma heimi breyskum ber
og bætir hölda mein
Viðlag
Haukur Ágústsson
Heilög Lúsía
Hljóð er hin höfga nótt.
Hægum í blænum
dormar nú sérhver drótt.
Dimmt er í bænum.
Birtir af kertum brátt,
blíð mærin eyðir nátt:
heilög Lúsía,
heilög Lúsía.
Veröld í vændum á
vonglaðar stundir.
Ljósdýrð frá himnum há
hríslast um grundir,
Drottins því bjarma ber
blessuð mær öllum hér,
heilög Lúsía,
heilög Lúsía.
Líða um lönd og sæ
ljúfsætir ómar.
Streyma frá byggð og bæ
blæfagrir hljómar.
Hennar lof heyrast skal
himins um bjartan sal
helgrar Lúsíu,
helgrar Lúsíu!
Elsa E. Guðjónsson
Jólaklukkur
Ding dong dingadinga dong
Nú klukkur himins klingja.
Fjölda engla fyrir ber
um frið á jörðu syngja
Gloría, Gloría,
Gloría, Gloría,
Gloría, Gloría.
Hósanna in excelsis
Hljóma klukkur heims um ból
til hátíðar skal bjóða.
Fögnum öll um friðar jól
með frelsaranum góða.
Gloría, Gloría,
Gloría, Gloría,
Gloría, Gloría.
Hósanna in excelsis
Ding dong yfir mörk og mið
skal klukkan helga hljóma
boðar gleði, farsæld, frið
vorn fögnuð látum óma
Gloría, Gloría,
Gloría, Gloría,
Gloría, Gloría.
Hósanna in excelsis